دارالحرب به سرزمينى گفته مىشود كه كافران در آن سكونت دارند و احكام كفر در آن جا نافذ و جارى است.(1)مقابل آن دارالاسلام( --> دارالاسلام)قرار دارد. از آن در بابهاى صلات، خمس، جهاد، تجارت، عتق، لقطه و ديات سخن گفتهاند.
در فرض اختلاف دو يا چند نفر بر سر امامت جماعت، براى تقديم يكى از آنان به مرجّحات رجوع مىشود. از جمله مرجّحات، پيشگام بودن يكى از آنان در هجرت از دارالحرب به دارالاسلام است كه در صورت برابر بودن آنان در آگاهى از احكام شرعى (فقه) به آن رجوع مىشود. برخى گفتهاند: مرجّح فوق مربوط به قبل از فتح مكّه مىباشد و پس از فتح مكّه، هجرت قطع شده است؛ از اين رو، در زمان ما چنين مرجّحى وجود ندارد.(2)
استفاده از آلات و اثاث معابد ويران شده در دارالحرب، تنها در مساجد جايز است.(3)
گنج پيدا شده در دارالحرب، از آنِ يابنده آن است؛ خواه اثر اسلام( --> اثر اسلام)بر آن باشد يا نباشد و چنانچه ارزش آن به بيست دينار يا بيشتر برسد، بايد خمس آن پرداخت گردد.(4)
اموال حربيان( --> اهل حرب)در دارالحرب، اعم از منقول و غير منقول كه با جنگ و پيروزى بر ايشان، به دست آمده غنيمت رزمندگان مسلمان است، مگر اشيايى كه ويژه پادشاهان دارالحرب است. اين گونه اموال، از انفال( --> انفال)به شمار مىرود؛ چنان كه غنايم به دست آمده از جنگى كه بدون اذن امام صورت گرفته جزو انفال و از آنِ امام عليه السّلام است.(5)
اموال منقول يا غير منقولى كه مسلمان در دارالحرب از ساكنان حربى آن بدون جنگيدن با آنان به دست مىآورد، از آنِ خود او است؛ ليكن بايد خمس آن را بپردازد.(6)