اگر خواهر مادرى يكى باشد، يك ششم و اگر بيشتر باشند به صورت تساوى، يك سوم را ارث مى‌برند و باقى مانده از آنِ برادران و خواهران ابوينى (پدرى و مادرى) خواهد بود كه اگر همه مؤنّث باشند، مال به طور مساوى ميانشان تقسيم مى‌شود و اگر برادر داشته باشند، خواهر نصف برادر مى‌برد. در فرضهاى ياد شده اگر چيزى اضافه بيايد به خواهر و برادر ابوينى داده خواهد شد.(10)

خواهرزاده: فرزند خواهر.

خواهرزاده بر فرزند خواهر ـ اعم از پسر و دختر ـ صادق است، خواه خواهر نسبى باشد يا رضاعى، تنى (پدرى و مادرى) باشد يا ناتنى. از آن در باب نكاح و ارث سخن رفته است.

خواهرزاده و فرزندان او، هرچه پايين روند از محارم به شمار مى‌روند و احكام محرميّت ـ از قبيل حرمت ازدواج و جواز نگاه به آنان ـ بر آن مترتّب مى‌گردد(1)( --> محارم).

فرزندان خواهر نسبى همچون فرزندان برادر نسبى در طبقه دوم ارث قرار دارند و با نبود وارث طبقه اوّل و نيز خواهر و برادر ميّت، ارث به آنان مى‌رسد.(2)

خواهرزن: خواهر زوجه.

از احكام آن در باب نكاح سخن گفته‌اند.

ازدواج با دو خواهر، همزمان، حرام است، خواه خواهر نسبى باشند يا رضاعى( --> رضاع)و ازدواج، دائم باشد يا منقطع يا يكى دائم و ديگرى منقطع؛(1)ليكن مالكِ دو كنيزِ خواهر بودن جايز است؛ اما اگر با يكى از آن دو نزديكى كند، تا زمانى كه وى در ملك او است، ديگرى بر او حرام است.(2)

مردى كه با دو خواهر ازدواج كرده، چنانچه عقد در دو زمان واقع شده، ازدواج دوم باطل است و اگر همزمان بوده،

• (1)جواهرالكلام 29/ 238، 309 و 72
• (1)كشف اللثام 7/ 197 ؛ جواهر الكلام 29/ 356
• (10)39/ 147 ـ 152.
• (2)39/ 8 .
• (2)جواهر الكلام 30/ 283 ؛ مبانى العروة (النكاح) 1/ 411