اختلاف است. بسيارى چنين شرطى را باطل دانسته‌اند(4)( --> مضاربه).

خستگى: حالت فرد خسته.

حالت و ويژگى شخصى را كه بر اثر كار و تلاش زياد يا عاملى ديگر، تواناييهايش كاهش پيدا كرده خستگى گويند و از آن در باب حج و قضاء سخن رفته است.

حج:استراحت كردن و رفع خستگى در بين طواف به نشستن و دراز كشيدن در حدى كه به نظر عرف، موالات( --> موالات)برهم نخورد؛(1)همچنين هنگام سعى، در صفا يا مروه و يا به قول مشهور بين صفا و مروه، جايز است(2)( --> استراحت).

قضاء:قضاوت كردن در برخى حالات، از جمله حالت خستگى ـ كه ذهن آمادگى لازم را ندارد ـ مكروه است.(3)

خَسْف: فرورفتن.

عنوان ياد شده به مناسبت در باب صلات و ديات به كار رفته است.

نمازگزاردن در سرزمين خسف (سرزمينى كه خداوند دشمنان خود را با فروبردن در آن كيفر كرده است يا خواهد كرد) مانند سرزمين بابِل( --> بابل)و بيداء( --> بيداء)مكروه است.(1)

اگر بر اثر جنايت، حدقه چشم نابينايى فرو رود، بنابر قول مشهور يك سوم ديه چشم بر عهده جانى ثابت مى‌گردد(2)( --> چشم).

خُسُوف: ماه گرفتگى.

اطلاق شايع خسوف در ماه گرفتگى است، ليكن از باب تغليب، گاه در هر دو

• (1)المعتمد فى شرح المناسك 4/ 357 ؛ مناسك حج (مراجع)/ 248م 636
• (1)كتاب السرائر 1/ 265
• (2)جواهرالكلام 19/ 428 ؛ مناسك حج (مراجع)/ 323 م 838
• (2)3/ 381 ـ 382 ؛ جواهر الكلام 43/ 185 ـ 186 .
• (3)مسالك الافهام 13/ 380 .
• (4)العروة الوثقى 5/ 162 ـ 164 .