معناى اوّل است ـ تعريف كرده‌اند.(2)از آن در هر دو كاربرد ياد شده به مناسبت در باب جهاد و ارث سخن گفته‌اند.

كفّارى كه از سرزمين شرك به اسارت گرفته شده‌اند. در صورت ادعاى خويشاوندى بعضى نسبت به بعض ديگر ـ كه سبب ارث برى از يكديگر مى‌شود، مانند برادرى ـ ادعاى آنان بدون بيّنه( --> بيّنه)پذيرفته مى‌شود؛ در نتيجه از همديگر ارث مى‌برند. همچنين است حكم زنى كه از سرزمين شرك به اسيرى گرفته شده و همراه وى كودكى است كه مدّعى فرزندى او است.(3)حكم ياد شده در موارد مشابه ديگر نيز جارى است(4)( --> استلحاق).

حنا

حنا: برگ گياه معروف كه بدان خضاب( --> خضاب)كنند.

( --> برگ)

حنّانه

حَنّانه: محلى بين كوفه و نجف/ از ستونهاى مسجد النّبى صلّى اللّه‌ عليه و آله.

از حنّانه به هر دو معنا به مناسبت در باب مزار سخن رفته است.

خواندن دو ركعت نماز در حنّانه ـ كه هم اكنون در آن مكان مسجدى به همين نام وجود دارد ـ مستحب است؛(1)چنان كه خواندن نماز نزد ستون حنّانه نيز استحباب دارد.(2)

حنبلى

حَنبَلى: از مذاهب فقهى معروف اهل سنّت.

مذهب حنبلى، منتسب به احمد بن حنبل (164 ـ 241 هـ . ق) از مذاهب چهار گانه اهل سنّت است. احمد بن حنبل و فقهاى پيرو مكتب او از اصحاب حديث( --> اصحاب حديث)به شمار مى‌روند؛ بدين معنا كه بناى فقهى ايشان بر نصوص (احاديث نبوى و آثار صحابه و تابعين) استوار است؛ برخلاف اصحاب رأى

• (1)المزار (شهيد اوّل)/ 32 ـ 33
• (2)رياض المسائل 12/ 632
• (2)بحار الانوار 99/ 334 ؛ مستدرك الوسائل 10/ 195 ؛ الفقه على المذاهب الاربعة 1/ 962 .
• (3)المبسوط 4/ 125 ؛ تذكرة الفقهاء 9/ 169
• (4)مهذّب الاحكام 30/ 305 .