مقابل آن حروف معانى( --> حروف معانى)قرار دارد. از آن به مناسبت در باب صلات نام برده‌اند.

تكلّم به دو حرف يا بيشتر در نماز موجب بطلان آن است. همچنين تكلّم به يك حرف به شرط آنكه داراى معنايى باشد؛ بنابر اين، تكلّم به حرفى از حروف مبانى موجب بطلان نماز نخواهد شد؛ ليكن برخى گفته‌اند: تكّلم به يك حرف مطلقا ـ هرچند از حروف مبانى باشد ـ بنابر احتياط موجب بطلان نماز است.(2)

( --> حرف)

حروف مُتجانِس:دو حروف هم جنس.

عنوان ياد شده به مناسبت در باب صلات به كار رفته است.

دو حرف اصلى متجانس كه در يك كلمه كنار هم قرار مى‌گيرند، واجب است ادغام گردند، مانند «مَدَدَ» كه به «مَدَّ» تبديل مى‌شود. موارد خاص مستثنا هستند(1)( --> ادغام).

حروف معانى:حرفهاى داراى معانى غير مستقل.

به حروفى كه تنها با انضمام به اجزاى جمله معنايى را افاده مى‌كنند، حروف معنا اطلاق مى‌شود، مانند «ل» كه دلالت بر تمليك و تعليل و مانند آن دارد؛ «و» كه بيانگر عطف يا قسم است و «ب» كه حرف جَرّ و داراى معانى مختلفى است.(1)اين عنوان در باب صلات به كار رفته است.

تكلّم عمدى به يك حرف داراى معناى مستقل در نماز، مانند «ق» ـ به معناى بپرهيز ـ موجب بطلان نماز است؛ هرچند برخى در بطلان آن ترديد كرده‌اند. بنابر قول به عدم بطلان نماز با تكلّم به يك حرف مهمل (بى معنا) آيا تكلّم به حرفى از حروف معانى موجب بطلان نماز مى‌گردد؟ بسيارى از معاصران گفته‌اند: در صورتى كه

• (1)المسائل المنتخبة (سيستانى)/ 124.
• (1)العروة الوثقى 3/ 11
• (2)العروة الوثقى 3/ 9 ـ 10 .