حرم مدينه نيز مستثنا است.(34)بنابر قول به حرمت، در صورت ارتكاب، كفّاره ثابت نيست، هرچند گناه كرده است؛(35)ليكن خوردن شكار حرام است.(36)

براى دخول حرم مدينه احرام بستن واجب نيست؛(37)هرچند غسل كردن مستحب است.(38)

حرمت: از احكام تكليفى الزامى/ آنچه در شرع مقدس داراى احترام است( --> احترام).

حرمت به معناى نخست عبارت است از ملزم كردن شارع مكلف را به ترك فعلى. بنابر اين، حرام، فعلى است كه مكلّف از سوى شارع ملزم به ترك آن است.(1)از اين عنوان در اصول فقه سخن گفته‌اند.

واژه حرمت و مشتقات و نيز مرادف آن در هر لغتى، همچنين صيغه نهى (لاتَفعل) بر حرمت دلالت مى‌كند. البته در چگونگى دلالت صيغه نهى بر حرمت اختلاف است كه آيا به وضع( --> وضع)است يا به حكم عقل؟ بدين معنا كه از صيغه نهى صرف منع ـ قطع نظر از الزامى بودن آن ـ فهميده مى‌شود، ليكن عقل تا زمانى كه از جانب شارع رخصتى نرسد،

• (1)الاصول العامة/ 63
• (34)جواهر الكلام 20/ 77
• (35)79
• (36)الحدائق الناضرة 17/ 415
• (37)جواهر الكلام 20/ 79
• (38)5/ 60 .