مراد از حديث شفعه در كلمات فقها اين روايت منقول از امام صادق عليه السّلام است:«قَضى رَسولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله بالشُّفْعَةِ بَيْنَ الشُّرَكاءِ فِى الأرَضينَ و المَساكِن؛(1)رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله در زمين و مسكن ميان چند شريك به ثبوت شفعه حكم كردند.»
فقها در مقام اثبات حقّ شفعه براى شريك به حديث ياد شده استناد كردهاند.(2)
( --> شفعه)
حديث صحيح
حديث صحيح: از اقسام خبر واحد.
اين عنوان از اصطلاحات علم درايه است.
به حديثى صحيح گويند كه تمامى راويان آن تا معصوم عليه السّلام، شيعه دوازده امامى و عادل باشند.
برخى، حديث صحيح را حديثى دانستهاند كه راويان آن شيعه و عادل باشند و متن آن غير شاذّ (مخالف مشهور) و بدون علّت (كژى و انحراف پنهانى و ظريف) باشد.
حديث صحيح ـ بنابر قول به حجيّت خبر واحد ـ حجّت است.(1)
( --> خبر واحد)
حديث ضَرَر-->حديث لاضرر
حديث ضعيف
حديث ضعيف: از اقسام خبر واحد.
حديث ضعيف، اصطلاحى در علم درايه است.
حديثى را ضعيف خوانند كه همه يا بعض راويانش فاقد شرايط معتبر در حديث صحيح( --> حديث صحيح)، حسن( --> حديث حسن)و موثّق( --> حديث موثّق)باشند، مانند اينكه در سند حديث راوى مجهول يا فاسد العقيده كه توثيق نشده، وجود داشته باشد، گر چه باقى امامى و عادل باشند.(1)