آسايش، ابتلا به فقر و زوال ايمان در شخص بخيل و از هم گسستگى پيوندهاى اجتماعى و خويشاوندى و تجاوز به حقوق مردم ـ براى آن بيان شده است. در برخى روايات، منشأ پيدايى اين خصلت مذموم بدگمانى به خداوند دانسته شده است.(2)از اين عنوان به مناسبت در بابهايى همچون صلات، زكات و شهادات سخن رفته است.

حكم:بخل به لحاظ آثار آن داراى احكامى است. بخل از پرداخت زكات و ساير واجبات مالى حرام است.(3)چنان‌كه بخل از بذل علم به اهلش جايز نيست.(4)بخل از انفاق در غير موارد واجب،(5)و نيز همنشينى با بخيل كراهت دارد.(6)

كسى كه انسان با او مشورت مى‌كند سزاوار است از ويژگيهايى ازجمله پيراسته بودن از صفت بخل، برخوردار باشد؛ از اين رو، مشورت كردن با بخيل مكروه است.(7)نسبت دادن بخل به مؤمن موجب ثبوت تعزير(-->تعزير)است.(8)

بخور

بخور: بخار حاصل از تبخير، يا دود ناشى از سوزاندن موادّ خوش‌بو.

در باب طهارت و حج از آن سخن رفته است.

بخور دادن لباس(1)و نيز مساجد، يك بار در هفته(2)، به موادّ خوش‌بو مستحب است.

سوزاندن موادّ خوش‌بو هنگام غسل ميّت(-->غسل ميّت)و نيز در پى جنازه، همچنين بخور دادن كفن، كراهت دارد.(3)برخى قدما قائل به عدم كراهت مورد آخر شده‌اند.(4)

استفاده از بخور خوش‌بو بر مُحرم حرام است.(5)

بخيه

بخيه: گِرهى كه بر موضع جراحت زنند.

از آن به مناسبت در بابهاى طهارت، غصب، قصاص و ديات سخن رفته است.

• (1)وسائل الشيعة 2/ 154
• (2)الحدائق الناضرة 7/ 270
• (2)بحار الانوار 73/ 299 ـ 308
• (3)جواهرالكلام4/ 189 ـ191
• (3)زبدة البيان/ 253 ؛ وسائل الشيعة 9/ 35 و 21/ 549
• (4)الحدائق الناضرة 4/ 57
• (4)زبدة البيان/ 276
• (5)جواهر الكلام 18/ 333 .
• (5)حواريات فقهية/ 34
• (6)وسائل الشيعة 12/ 32
• (7)46 ـ 47
• (8)كتاب السرائر 3/ 529 .