ترجيح جهتى

ترجيح جهتى:برترى يكى از دو روايت متعارض بر ديگرى به جهت صدور آن.

از آن در اصول فقه، مبحث تعادل و تراجيح سخن گفته شده است.

از مرجّحات باب تعارض(-->تعادل و تراجيح)ترجيح يكى از دو دليل به جهت صدور آن است؛ بدين معنا كه جهت صدور آن از معصوم عليه السّلام بيان حكم واقعى باشد نه تقيّه(-->تقيّه). راه تشخيص آن، مخالفت مضمون روايت با مذهب عامّه است. چنين روايتى بر روايت ديگرى كه مضمون آن موافق با مذهب عامّه است مقدّم مى‌شود(-->مرجّح).

ترجيح دلالى

ترجيح دِلالى:برترى روايتى بر روايت ديگر به جهت ظهور و دلالت آن.

مرجّحات (چيزهايى كه موجب ترجيح دليلى بر دليلى ديگر مى‌گردند) سه‌گونه‌اند: مرجّحات باب تعارض(-->تعادل و تراجيح)، مرجّحات باب تزاحم(-->تزاحم)و مرجّحات باب ظواهر. ترجيح به يكى از مرجّحات نوع سوم را ـ كه موجب تقديم ظهور يكى از دو دليل بر ظهور دليل ديگر مى‌گردد ـ ترجيح يا جمع دلالى گويند(-->مرجّح).

ترجيح مضمونى

ترجيح مضمونى:ترجيح روايتى بر روايتى ديگر به جهت قوّت مضمون آن.

از آن در اصول فقه، مبحث تعادل و تراجيح سخن رفته است.

از مرجّحات باب تعارض(-->تعادل و تراجيح)قوّت و استحكام مضمون يكى از دو روايت ـ به دليل موافقت آن با كتاب يا سنّت و يا مخالفت با عامّه ـ بر مضمون روايتى ديگر است كه فاقد چنين ويژگى‌اى مى‌باشد(-->مرجّح).

ترجيع

تَرجيع: تكرار شهادتين در اذان/ گردانيدن آواز در گلو (چهچهه زدن).

مفهوم اوّل:تكرار دو بار شهادتين در اذان، افزون بر عدد معيّن، يكى از اقوال