طهارت:مسّ حروف و كلمات قرآن بدون طهارت (وضو، غسل يا تيمّم) جايز نيست؛ ليكن مسّ ترجمه قرآن اشكال ندارد.(1)

صلات:اذان، اقامه،(2)تكبيرة الإحرام، قرائت و ديگر ذكرهاى نماز بايد به عربى صحيح خوانده شود و ترجمه آنها كفايت نمى‌كند مگر در صورت ناتوانى(-->اعجمى).

خواندن يا شنيدن ترجمه آيات سجده(-->آيات سجده)موجب سجده نمى‌گردد.(3)

حج:ترجمه تلبيه(-->تلبيه)در احرام كفايت نمى‌كند؛ ليكن در صورت ناتوانى از اداى آن به عربى حتّى با تلقين و يادگيرى، در كفايت ترجمه يا وجوب نايب گرفتن، اختلاف است.(4)

عقود و ايقاعات:در اينكه اداى الفاظ عقود(-->عقد)و ايقاعات(-->ايقاع)به عربى براى كسى كه عربى مى‌داند و يا مى‌تواند بدون مشقّت فراگيرد، شرط است و يا ترجمه آنها كفايت مى‌كند، اختلاف است.(5)البتّه عربى بودن صيغه در عقد نكاح(6)و طلاق(7)به قول مشهور شرط است، مگر براى كسى كه عربى نمى‌داند و نمى‌تواند به راحتى فراگيرد. در لعان نيز در صورتى كه مُتلاعِنَيْن (زن و شوهر) عربى ندانند، ترجمه كافى است(8)(-->لعان).

قضاء:اگر قاضى زبان دو طرف دعوا را نداند و نياز به مترجم داشته باشد بايد دو مترجم مرد بالغ و عادل بگيرد؛ زيرا ترجمه در اين مقام در حكم شهادت است. در شرط بودن حُرّيت (برده نبودن) آنان اختلاف است. البتّه در مواردى كه ترجمه جنبه اِخبارى دارد مانند نقل ترجمه فتواى مجتهد براى مقلّدش، يك مترجم ثقه و مورد اعتماد كافى است.(9)

مترجمِ قاضى مى‌تواند از بيت المال(-->بيت المال)ارتزاق(-->ارتزاق)كند.(10)

حدود:در تحقّق اسلام، گفتن ترجمه شهادتين نيز كافى است.(11)

تَرجيح -->مُرَجِّح

• (1)العروة الوثقى 1/ 192
• (10)54
• (11)41/ 630 .
• (2)609
• (3)687
• (4)جواهر الكلام 18/ 222 ـ 225
• (5)22/ 250 ـ 251
• (6)29/ 141
• (7)32/ 60
• (8)34/ 27
• (9)40/ 106 ـ 109