تجهيز ميّت نايبى برگزيند، او مى‌تواند به جهت نيابت اجرت بگيرد؛ البتّه بنابر قول به صحّت نيابت از انسان زنده در اعمال واجب بر او، كه بر عدم صحّت آن ادّعاى اجماع شده است.(6)

ساير احكام:تعجيل در تجهيز ميّت مستحب است و در صورت عدم اطمينان به مرگ وى، سه روز صبر مى‌كنند. برخى گفته‌اند: ملاك، حصول علم به مرگ است و تحديد به سه روز بدان جهت است كه به طور غالب در اين مدّت علم به مرگ حاصل مى‌شود.(7)

تقديم تجهيز ميّت بر نماز واجب ـ در صورت عدم بيم از فوت آن ـ مستحب(8)و عدم شركت تجهيز كننده آن در نماز جمعه بلامانع است.(9)

ميّتى كه امر تجهيز خود را به غير ولىّ وصيّت كرده است در اينكه نفوذ وصيّت او منوط به اجازه ولىّ مى‌باشد يا نه، اختلاف است. قول نخست به مشهور نسبت داده شده است.(10)

حج:جمعى از فقها برآنند كه مستطيع اگر بر اثر بيمارى يا پيرى قادر به انجام دادن مناسك حج نباشد بايد ـ در مواردى كه نيابت گرفتن در حج بر انسان واجب مى‌شود ـ نايب بگيرد و او را تجهيز كند (لوازم سفر نايب را فراهم و هزينه‌اش را تأمين نمايد).(11)

جهاد:كسى كه جهاد بر او واجب كفايى است چنانچه ديگرى را به نيابت از خود براى جهاد تجهيز نمايد (ساز و برگ جهاد را براى او فراهم آورد) وجوب از او ساقط مى‌شود.(12)

تحاصّ

تَحاصّ: حصّه حصّه كردن مال به نسبت سهام.(1)

از آن به مناسبت در بابهايى نظير زكات، دين، تفليس و اقرار سخن رفته است.

• (1)مجمع البحرين/ واژه «حصص»
• (10)جواهر الكلام 12/ 20
• (11)مختلف‌الشيعة 4/ 11 ؛ الحدائق‌الناضرة 14/ 184
• (12)تذكرة الفقهاء 9/ 37 ـ 38 .
• (6)مستمسك العروة 4/ 37
• (7)جواهر الكلام 4/ 23 ـ 25
• (8)مستند الشيعة 3/ 78
• (9)جامع المقاصد 2/ 389