ديه چشم اخفش همانند ديه چشم سالم است؛ بنابر اين در دو چشم ديه كامل و در يكى نصف ديه خواهد بود.(3)

اخلاص

اخلاص: انجام دادن عمل به قصد امتثال امر و تقرّب به خدا.

منظور از اخلاص در نيّت آن است كه مكلّف در عمل خود جز قصد قربت و عبوديّت براى پروردگار، انگيزه‌اى ديگر نداشته باشد (امتثال). در قرآن كريم(1)و روايات(2)بر لزوم اخلاص در طاعت و عبادت تأكيد و در فقه در بابهاى مربوط به عبادات، مانند صلات و صوم به عنوان ركن اصلى نيّت مطرح شده است.

خلوص در نيّت عمل عبادى، شرط و عبادت بدون آن باطل است. رذيلتِ مقابل فضيلت اخلاص، ريا( --> ريا)است كه موجب بطلان عمل عبادى است.(3)البته وجود پاره‌اى اغراض تبعى در عبادت، با اخلاص منافات ندارد و موجب بطلان عمل نمى‌شود، مانند آنكه در غسل يا وضو در كنار غرض اصلى، يعنى انجام دادن عمل به قصد قربت، نيّت تبعىِ خنك يا پاكيزه شدن را نيز داشته باشد. از اين رو، فقها در مسئله دريافت مزد و اجير شدن براى نماز و روزه قضا شده ميّت، بر عدم منافات آن با قصد قربت تصريح كرده‌اند.(4)

اخلاص؛ سوره-->توحيد؛ سوره

اخلاف

اِخلاف: وفا نكردن به وعده و عهد.

از آن به مناسبت در باب تجارت و شهادات سخن رفته است.

خُلف وعده:خلف وعده(--> وعده)دروغ نيست تا از آن جهت حرام باشد.(1)آيات(2)و روايات بسيارى(3)در مذمّت خلف وعده وارد شده است كه به نظر بسيارى از فقها، در وجوب وفاى به وعده و حرمت تخلّف از آن ظهور دارد،(4)

• (1)مصباح الفقاهة 1/ 392 ؛ المكاسب المحرمة (امام خمينى) 2/ 60 و 67
• (1)
• (2)
• (2)وسائل الشيعة 1/ 64 ـ 73
• (3)وسائل الشيعة 12/ 165
• (3)مستمسك العروة 6/ 20 ـ 21
• (3)جواهر الكلام 43/ 181 ؛ مبانى تكملة المنهاج 2/ 272 .
• (4)مصباح الفقاهة 1/ 393
• (4)الحدائق الناضرة 11/ 53 .