عنوان ياد شده بر سنگهايى مانند ياقوت، فيروزه، عقيق، زبرجد، دُرّ، الماس، لؤلؤ و مرجان اطلاق مىگردد و از آن در بابهاى طهارت، صلات، خمس و حج سخن رفته است.
سنگهاى قيمتى، مانند عقيق و فيروزه به قول مشهور، از مصاديق زمين به شمار نمىروند؛ از اين رو تيمّم و سجده بر آنها جايز نيست.(1)همراه داشتن برخى از احجار كريمه، مانند عقيق در نماز و غير آن مستحب است(--> عقيق).
سنگهاى قيمتى معدنى(2)و نيز آنچه از آنها كه با غوّاصى در دريا به دست مىآيد،(3)خمس دارد(--> خمس).
در صحّت رمى جمرات(--> رمى جمره)با احجار كريمه اختلاف است.(4)
خوردن و آشاميدن در ظرف طلا و نقره جايز نيست، ليكن در ظرفى كه از احجار كريمه ساخته شده، جايز است.(5)
احد
اُحُد: نام كوهى در شمال مدينه.
در باب حج آمده است.
كسى كه براى زيارت شهدا به احد مىرود، مستحب است ابتدا در مسجد «ثنايا» كه در دامنه كوه احد و پيش از شِعب، در فاصله پانصد قدمى مقبرة الشهداء بوده است،(1)نماز بگزارد، سپس قبر حضرت حمزه و ساير شهداى احد را زيارت كند، آنگاه براى خواندن نماز به مسجدى برود كه در منطقه وسيع و در سمت راست كسى كه به احد مىرود قرار دارد.(2)اين مسجد، به مسجد «فَسح» يا «فسيح» شهرت داشته است.(3)