همچنين در صورت نجس شدن به سبب تغيّر رنگ، بو يا مزه آن به نجاست(--> تغيّر)، با زوال تغيّر به سبب اتّصال و امتزاج با آب پاك، پاك مى‌گردد. در اينكه صرف اتّصال بدون امتزاج، در حصول پاكى آن كافى است يا نه، اختلاف است. اگر آب مطلق، داراى مادّه و منبع باشد، با از بين رفتن تغيّر به سبب اتّصال به مادّه و امتزاج با آب جديد، پاك مى‌شود.(9)

آبى كه مطلق بوده و مضاف شدنش مشكوك است، مطلق محسوب مى‌شود. آبى كه مطلق يا مضاف بودنش و نيز پيشينه آن از حيث اطلاق و اضافه، معلوم نيست، حكم آب مطلق را ندارد(10)(--> آب مشكوك).

مطلق بودن آب وضو و غسل از شرايط صحّت آن دو است.(11)

آب مُعتَصَم --> اعتصام

آب مقطّر

آب مُقَطّر: آب حاصل از تبخير.

از آن به مناسبت در باب طهارت سخن رفته است.

آب، پيش از تبخير يا مطلق است يا مضاف و يا نجس. تبخير شده آب مطلق(--> آب مطلق)مطلق است.(1)

در تبخير شده آب مضاف(--> آب مضاف)سه قول است.

1. آب مضاف است.(2)

2. ملاك، صدق عنوان مضاف يا مطلق است.(3)

3. اگر همه آن تبخير مى‌شود ـ مانند گلاب ـ آب مضاف است، وگر نه ـ مانند آب گل آلود كه اجزاى گِل تبخير نمى‌شود ـ آب مطلق است.(4)

در اينكه آب نجس با تبخير و تبديل بخار به آب جديد پاك مى‌شود يا نه، اختلاف است. منشأ آن، اختلاف در تحقّق استحاله(--> استحاله)با تبخير است، كه بنابر قول به تحقّق، پاك است.(5)

• (1)العروة الوثقى 1/ 27
• (10)توضيح المسائل مراجع 1/ 51 م 50 و 51 ؛ العروة الوثقى 1/ 28
• (11)العروة الوثقى 1/ 219 و 300 .
• (2)27 ـ 28
• (3)27 ـ 28
• (4)بحوث فى شرح العروة 1/ 138 ـ 139
• (5)العروة الوثقى 1/ 132 و 134 .
• (9)32 و 43