«آب» بدون قيد و اضافه برآن صادق باشد. از اين عنوان در باب طهارت سخن گفته شده است.
اقسام:برخى، آب مطلق را به سه قسمِ جارى(--> آب جارى)، محقون(--> آب راكد)و چاه(--> آب چاه)و محقون را به كرّ(--> آب كرّ)و قليل(--> آب قليل)تقسيم كردهاند.(1)برخى ديگر، آن را به پنج قسمِ كرّ، قليل، جارى، باران(--> آب باران)و چاه تقسيم نمودهاند.(2)عدّهاى نيز براى آب مطلق، شش قسم: جارى، جوشنده غير جارى، چاه، باران، كرّ و قليل(3)ذكر كردهاند.
برخى فقها از آنجا كه فايده و اثرى در تكثير اقسام آب مطلق نديدهاند، آن را به اعتبار اعتصام (منفعل نشدن به ملاقات نجاست) و عدم اعتصام به دو قسمِ معتصم و غير معتصم تقسيم كردهاند(--> اِعتصام). قسم اول شامل آب كرّ و هر آبى مىشود كه از منبع و مادّه برخوردار است، مانند آب جارى، چشمه و غير آن دو، و قسم دوم منحصر به آب قليل است.(4)
سرانجام، برخى ديگر، به اعتبار مادّه داشتن (يعنى داشتن منبع جوشان همچون چشمه يا غيرجوشان همچون منبع آب كه آب از آن در لولهها جريان مىيابد، در صورتى كه به قدر كرّ باشد) و مادّه نداشتن، آن را به آب داراى مادّه و آب بدون مادّه تقسيم كرده و آب كرّ و قليل را از اقسام قسم دوم دانستهاند.(5)
احكام:آب مطلق، پاك و پاك كننده، يعنى بر طرف كننده حدث(--> حدث)و نجاست چيز نجس است.(6)آب مطلق، اگر معتصم باشد با ملاقات نجاست، نجس نمىشود، مگر آنكه رنگ، بو يا مزه آن به سبب نجاست تغيير كند و اگر معتصم نباشد (آب قليل) به قول مشهور با ملاقات نجاست، نجس مىشود.(7)
آب مطلق با تبخير از اطلاق خارج نمىشود، مگر آنكه با چيزى ديگر ممزوج و سپس تبخير گردد. در اين صورت اگر عنوان آب مضاف بر آن صدق كند، مانند گلاب، مضاف است(8)(--> آب مقطّر).
آب مطلقِ نجس با اتّصال به آب كرّ يا جارى و امتزاج با آن، پاك مىشود.