شكر خدا كه نور الهى است رهبرم‌

و زنار شوق اوست فروزنده گوهرم‌

اندر حسب خلاصه معنى و صورتم‌

و اندر نسب سلاله زهرا و حيدرم‌

داراى دهر سبط رسولم پدر بود

بانوى شهر دختر كسرى است مادرم‌

هان اي فلك چو اين پدرانم يكى بيار

يا سر به بندگى نه و آزاد زى برم‌

شكر خدا كه چون حسن غزنوى نيم‌

يعنى نه عاق والد و نه ننگ مادرم‌

بادم زبان بريده چو آن ناخلف اگر

مدح مخالفان على بر زبان برم‌

داند جهان كه او به دروغش گواه ساخت‌

در آنكه گفت قره عين پيمبرم‌

شايسته نيست آن هم از آن ناخلف كه گفت‌

شايسته ميوه دل زهرا و حيدرم‌

فرزند را كه طبع پدر در نهاد نيست‌

پاكى ذيل مادر او نيست باورم‌

عشق تو نهاليست كه خارى ثمر اوست‌

من خارى از آن باديه‌ام كاين شجر اوست‌

بر مائده عشق اگر روزه گشائى‌

هشدار كه صد گونه بلا ما حضر اوست‌

وه كاين شب هجران تو بر ما چه دراز است‌

گوئى كه مگر صبح قيامت سحر اوست‌

فرهاد صفت اين همه جان كندن نورى‌

در كوه ملامت به هواى كمر اوست‌