2 - يا آنكه شما و طرف سخنت از موضوع مورد بحث چيزى نمى‌دانيد و هر دو از آن بى‌اطلاعيد در اين صورت شما با بحث و جدلِ بى‌مورد، نادانى خود را آشكار مى‌سازيد و از روى جهالت با يكديگر مخاصمه مى‌كنيد.

3 - يا اينكه تو از مطلب مورد بحث با خبرى و طرف مقابلت از آن چيزى نمى‌داند در اين صورت با ادامه بحث به رفيق خود ستم روا مى‌دارى، زيرا مى‌خواهى لغزش او را آشكار سازى و با سخنان خود وى را خجالت‌زده و شرمنده سازى.

4 - يا اينكه طرف بحثت مطلب را مى‌داند و صحيح مى‌گويد و تو نمى‌پذيرى در اين صورت حرمت او را رعايت نكرده‌اى و به قدر و منزلتش در سخنِ حقّى كه مى‌گويد ارج ننهاده‌اى و در هر چهار صورت بحث و جدال خصومت‌انگيز، فاسد و باطل است و افراد با فضيلت هرگز مرتكب آن نمى‌شوند و بطور كلى كسى كه در بحث و گفتگو انصاف مى‌دهد، حق را قبول مى‌كند و مِراء و جدال را ترك مى‌گويد با اين عمل ايمان خود را محكم و مصاحبت دينى خود را نيكو ساخته و عقل خويش را از تيرگى و نادانى محفوظ داشته است.