گمراه مى‌سازد.

و در اين آيه شريفه مى‌فرمايد: همانا قوم موسى در آيات خدا بى‌آنكه دليلى بر ايشان آمده باشد به مجادلة بر مى‌خيزند و (اين كارشان) دشمنى و نفرت عظيمى نزد خداوند و نزد آنان كه ايمان آورده‌اند به بار مى‌آورد، اين گونه خداوند بر دل هر متكبّر جبّارى مُهر مى‌نهد. آرى كسانى كه در توحيد و نبوت انبياء شك دارند و از حد و مرز خود تجاوز مى‌كنند و از طريق مجادله بدون منطق و دليلِ روشن، به دفع و ابطال آيات الهى مى‌پردازند اين جدال و سرسختى‌شان در نزد خدا و مؤمنان دشمنى بزرگى است.

21 - (أَ لَمْ تَرَ إِلَى اَلَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِ اَللّهِ أَنّى يُصْرَفُونَ اَلَّذِينَ كَذَّبُوا بِالْكِتابِ وَ بِما أَرْسَلْنا بِهِ رُسُلَنا فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ إِذِ اَلْأَغْلالُ فِي أَعْناقِهِمْ وَ اَلسَّلاسِلُ يُسْحَبُونَ فِي اَلْحَمِيمِ ثُمَّ فِي اَلنّارِ يُسْجَرُونَ‌).[1]

آيا نديدى كسانى را كه در آيات خدا مجادله مى‌كنند، چگونه از راه حق منحرف مى‌شوند؟ همان كسانى كه كتاب آسمانى و آنچه رسولان خدا را بدان فرستاده‌ايم تكذيب كردند اما بزودى (نتيجه كار خود را) مى‌دانند. در آن هنگام كه غل و زنجيرها بر گردن آنان قرار گرفته و آنها را مى‌كشند و در آب جوشان وارد مى‌كنند سپس در آتش دوزخ افروخته مى‌شوند.

مى‌فرمايد تعجب است كه با اين همه دليل‌هاى روشن بر توحيد خدا و رسالت پيامبر، باز مى‌بينى كفّار مكّه در آيات خدا مجادله و مشاجره و اشكال‌تراشى مى‌كنند و با وجود دلائل صدقِ پيامبر چگونه از حق به باطل روى مى‌آورند و بهترين آيه و نشانه خدا (قرآن مجيد) را انكار مى‌كنند، مطمئن باش كه اينان به عذاب سخت الهى

[1]- غافر/ 69، 70، 71.