(كافران با مشاهده اينهمه آيات الهى باز هم) دربارۀ خدا به مجادلة مشغولند و او قدرتى بى‌انتها (و مجازاتى دردناك) دارد.

اين آيه دربارۀ اُربد بن قيس و عامر بن طفيل نازل شده وقتى آمدند پيش پيامبر كه با وى دربارۀ اسلام و اعتقادات حضرت مجادله كنند و وى را ترور نمايند و عامر به اربد گفت وقتى ديدى با حضرت مشغول صحبت شدم از پشت سر با شمشير او را بزن بعد عامر شروع كرد با پيامبر مخاصمه و مجادله كند و اربد از پشت سر خواست حضرت را با شمشير بزند كه خداوند شمشير او را در غلاف حبس كرد و نتوانست آن را بيرون بياورد و رسول خدا متوجه شد و عرض كرد خدايا هر طور بخواهى مرا از آن دو كفايت كن پس خداوند بر اربد صاعقه‌اى فرستاد و او را سوزاند و عامر پيامبر را تهديد كرد و حضرت فرمود خداوند مانع تو مى‌شود كه بعد از آن دو غُدّةٌ بزرگ سر دو زانوى وى در آمد و او را كشت[1].

مجادله در آيات الهى

20 - (اَلَّذِينَ يُجادِلُونَ فِي آياتِ اَللّهِ بِغَيْرِ سُلْطانٍ أَتاهُمْ كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اَللّهِ وَ عِنْدَ اَلَّذِينَ آمَنُوا كَذلِكَ يَطْبَعُ اَللّهُ عَلى كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍ جَبّارٍ)[2].

خداوند متعال در آيه قبل مى‌فرمايد: مؤمن آل فرعون به قوم موسى عليه السلام گفت: پيش از اين يوسف دلايل روشن براى شما (قبطيها) آورده ولى شما همچنان در آنچه او براى شما آورده بود، ترديد داشتيد. تا زمانى كه از دنيا رفت گفتيد هرگز خداوند بعد از او پيامبرى مبعوث نخواهد كرد، اين گونه خداوند هر اسرافكار ترديد كننده‌اى را

[1]- مجمع البيان/ ج 6/283.

[2]- غافر/ 35.