مى‌دانند با حضرت عيسى عليه السلام در دوزخند.

مشركين خوشحال شدند كه محمد صلى الله عليه و آله و سلم محكوم گشته و گفتند ما راضى هستيم خدايان ما جايى باشند كه حضرت عيسى عليه السلام است. پس خداوند در جواب آنها فرمود: چون بر عيسى پسر مريم مثلى زده شد، قوم تو اى رسول از آن به خنده آمدند و گفتند: آيا خدايان ما بهترند يا عيسى‌بن‌مريم‌؟ و اين مثلى كه آنها براى عيسى زدند و اشكالى كه كردند نيست مگر از باب جدال و خصومت كه آنها قومى كينه‌توز و پرخاشگرند، چون خودشان هم مى‌دانند كه روى سخن خدا با آنها بوده است، نه نصارى و عيسى عليه السلام نبود جز بنده خاصى كه ما او را به نعمت رسالت برگزيديم و بر بنى‌اسرائيل مَثَل و حجت قرار داديم و حساب او از شما جداست.

در اين آيات شريفه مشركين با استفاده از فن مغالطه كه اساس آن وهميات و مشبهات (قضاياى كاذبه) و ظاهرش قضاياى صادقه است، با تشبيه كردن پرستش بت‌ها به پرستش حضرت عيسى عليه السلام با پيامبراكرم صلى الله عليه و آله و سلم شديداً به جدال باطل پرداختند.

مجادله و گفتگوى زن خوله با پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم

18 - (قَدْ سَمِعَ اَللّهُ قَوْلَ اَلَّتِي تُجادِلُكَ فِي زَوْجِها وَ تَشْتَكِي إِلَى اَللّهِ وَ اَللّهُ يَسْمَعُ تَحاوُرَكُما إِنَّ اَللّهَ سَمِيعٌ بَصِيرٌ....).[1]

اى رسول، خداوند سخن آن زن را كه درباره شوهرش به مجادله نزد تو آمده بود و به خدا شكايت مى‌كرد، شنيد و گفتگويتان را مى‌شنود.

پنجاه و هشتمين سوره قرآن كه به اعتبار آيات اوليه آن، به نام مجادله نام‌گذارى

[1]- سوره مجادله، آيات 1 تا 5.