عَلَىَّ الْاِجابَةُ فَلا تَحتَجِبُ عَنّى دَعوَةٌ اِلا دَعوَةُ آكِلِ الْحَرامِ‌[1]؛ وظيفه تو دعا است و بر من است كه اجابت كنم؛ پس هيچ دعائى از من محجوب نمى‌ماند، مگر دعاى خورندۀ مال حرام». و پيامبراكرم صلى الله عليه و آله و سلم مى‌فرمايد:

«مَنْ اَحَبَّ اَن يُستَجابَ دُعائَهُ فَليُطِب مَطعَمَهُ و كسَبَه[2]؛ كسى كه دوست دارد دعايش مستجاب شود بايد خوراك و كسب خود را حلال قرار دهد و غذاى حرام نخورد». و اين روايت معروف است كه اگر كسى كه لقمه حرامى بخورد، خداوند تا چهل روز نمازش را قبول نمى‌كند؛ يعنى عبادتش خدا پسند نيست، هر چند صحيح باشد.

6 - ستم به بندگان: ستم به بندگان و ضايع كردن حق و حقوق ديگران، مانع قبولى دعا و عبادت است. خداوند به حضرت عيسى عليه السلام مى‌فرمايد: به ظلمه بنى اسرائيل بگو: (لا تَدعُونِى وَالسُّحْتُ تَحْتَ اَقْدامِكُم[3]؛ در حالى كه مال حرام را در اختيار داريد مرا نخوانيد.) اميرالمومنين على عليه السلام مى‌فرمايد: خداوند به عيسى عليه السلام وحى فرمود به بنى اسرائيل بگو من دعاى هيچ كس از آنها را در حالى كه به احدى از مخلوقاتم از طرف آنها ظلم و ستمى شده باشد، مستجاب نمى‌كنم.

كيفيّت و آداب ظاهرى و باطنى دعا

1 - طهارت: علاوه بر طهارت باطنى، پاكى دل و خلوص نيت، پاكى ظاهرى و داشتن وضو، نيز از شرائط استجابت دعا است.

2 - استعمال بوى خوش

3 - استقبال قبله (رو به قبله)

4 - صدقه دادن قبل از دعا

[1]- عدة الداعى، باب 3، الدّعامع اكل الحرام/ 128.

[2]- همان.

[3]- عدة الدّاعى، باب 3، المتحمّل لمظالم العباد.