شهيد به زمين مى‌ريزد.[1]

امام صادق عليه السلام: «اذا زالَ الشَّمسُ فُتِحَت اَبْوابُ السَّماءِ و الْجَنانِ و قُضِيَتِ الْحَوائِجُ‌العِظامِ فَقُلتُ‌: مِن اَىِّ وقتٍ؟ فَقالَ عليه السلام: مِقدارَ ما يُصَلِّى الرَّجُلُ اَربَعَ رَكَعاتٍ مُترَسِّلاً.»[2] امام ششم عليه السلام مى‌فرمايد: وقتى خورشيد از وسط آسمان كنار رفت، يعنى هنگام ظهر، درهاى آسمان و بهشت باز مى‌شود و حاجتهاى بزرگ برآورده مى‌گردد. راوى مى‌گويد: پرسيدم از چه وقت تاكى‌؟ فرمود: بعد از اذان به اندازه خواندن چهار ركعت نمازِ بدون عجله و شتاب (نماز معمولى).

اسباب مربوط به مكان دعا

1 - سرزمين عرفات و مشعَرُالحرام: وقتى ملائكه مى‌گويند خدايا بندگان تو در اين سرزمين درخواست مغفرت دارند خداوند مى‌فرمايد شاهد باشيد «قَدْ غَفَرْتُ لَهُمْ‌؛ براستى آنها را بخشيدم».

2 - حرم و كعبه: امام رضا عليه السلام مى‌فرمايد: هر كس در كوههاى اطراف خانه خدا و در حريم حرم بايستد، دعايش مستجاب مى‌شود. اگر اهل ايمان باشند، حاجتهاى آخرتى آنها و اگر كافر باشند، حاجتهاى دنيائى آنها برآورده مى‌شود.

3 - مساجد: تمام مساجد روى زمين خانه خدا هستند و كسى كه آنها را قصد كند، زائر خدا به حساب مى‌آيد. سعيدبن مسلم از معاوية بن عمار از امام صادق عليه السلام نقل مى‌كند كه پدرم امام باقر عليه السلام فرمود: «اذا طَلَبَ الحاجَةَ طَلَبَها عِندَ الزَّوالِ فاِذا ارادَ ذلك قَدَّمَ شَيئَاً فَتَصَدَّقَ به و شَمَّ شَيئاً مِن الطَيِّب و راحَ الى المَسجِدِ فَدَعا فى حاجتِهِ بِماشاءَ‌؛ وقتى پدرم امام باقر عليه السلام حاجتى داشت، آن را هنگام ظهر طلب مى‌كرد؛ بدين صورت كه ابتداء صدقه مى‌داد و مقدارى بوى خوش استعمال مى‌كرد و به مسجد مى‌رفت و دعا مى‌فرمود.»

[1]- اصول كافى /ج 2 /ص 478، جلد 1، َ‌الاوقات والحالات التى تُرجى فيها الاجابة.

[2]- عدة الداعى / 96.