نام کتاب : تحليلى بر دعاهاى انبيا در قرآن نویسنده : خزائلی، محمدعلی جلد : 1 صفحه : 23
فجر مرا براى دين يا دنيايش بخواند، پس او را اجابت
كنم؟ آيا بنده مؤمنى هست كه از گناهش قبل از طلوع فجر توبه كند، پس من توبه او را
بپذيرم؟ آيا بندهاى مؤمنى هست كه روزى بر او تنگ شود و از من درخواست زياده كند
قبل از طلوع فجر، پس به او وسعت دهم؟ آيا بندۀ با ايمانى هست كه براى مريضى
خود شفا بخواهد قبل از طلوع فجر، پس من به او عافيت و سلامتى بدهم؟ آيا بنده مؤمن
زندانى غم زدهاى هست كه قبل از طلوع فجر از من درخواست آزادى كند، پس او را نجات
دهم؟ آيا بنده مؤمن مظلومى است كه قبل از طلوع فجر از من بخواهد از او رفع ظلم
كنم، پس او را يارى نمايم و حضرت باقر عليه السلام فرمود: پيوسته اين ندا هست تا
طلوع فجر».[1]
[2] - ثلث آخر هر شب: وقت دعا، عبادت، نماز شب و
برآورده شدن حاجات است.2
3 - شب قدر: كه در ماه رمضان مجهول است و منحصر شده
به يكى از سه شب نوزدهم، بيست ويكم، بيست و سوم و نسبت به شب بيست و سوم تأكيد
بيشترى شده است و همچنين شب نيمه شعبان.
4 - شبهاى احياء، شب اول ماه رجب، شب نيمه شعبان شب
عيد فطر و قربان: اميرالمؤمنين عليه السلام برايشان مهّم بود كه در اين شبها
خودشان را براى عبادت از هر كارى فارغ كنند.
5 - روز عرفه (نهم ذى الحجه) كه روز دعا و مسئلت از
خداست و در خواست و سؤال از غير خدا مذمّت شده است.
6 - هنگام وزش بادهاى سهمگين هنگام برگشت سايهها
(بعد از ظهر) به مقدار خواندن چهار ركعت نماز و موقع بارش باران و زمانى كه اولين
قطره خون