است كه بهتر بود انجام نشود و يا مى‌توان گفت حتى ترك اولى هم نبود بلكه موسى كه مقام نبوت و ولايت هر دو را دارا مى‌باشد با طرح چنين خواسته‌اى و لو از زبان ديگران در آن مقام بلندوبالا، خوبيهاى نيكان را بديهاى مقربين مى‌داند و از آنچه با مقام و منزلت قرب الهى مناسبت ندارد استغفار مى‌كند و خداوند را منزه از آن مى‌داند. و چه خوبست پيروان انبيا عظام اينگونه باشند كه نه فقط از گناهان كبيره و صغيره توبه و استغفار كنند بلكه از خيلى اعمال مباح و حلال هم كه درخور مقام والاى انسانيت نيست ندامت جويند و توبه نمايند.

(قالَ رَبِّ اِشْرَحْ لِي صَدْرِي وَ يَسِّرْ لِي أَمْرِي وَ اُحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِي يَفْقَهُوا قَوْلِي وَ اِجْعَلْ لِي وَزِيراً مِنْ أَهْلِي هارُونَ أَخِي اُشْدُدْ بِهِ أَزْرِي وَ أَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيراً وَ نَذْكُرَكَ كَثِيراً إِنَّكَ كُنْتَ بِنا بَصِيراً قالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يا مُوسى‌[1](موسى) گفت: «پروردگارا! سينه‌ام را گشاده كن؛ و كارم را برايم آسان گردان؛ و گره از زبانم بگشاى؛ تا سخنان مرا بفهمند. و وزيرى از خاندانم براى من قرار ده كه، برادرم هارون باشد. با او پشتم را محكم كن؛ و او را در كارم شريك ساز؛ تا تو را بسيار تسبيح گوييم؛ و تو را بسيار ياد كنيم؛ چرا كه تو هميشته از حال ما آگاه بوده‌اى.» خداوند در جواب فرمود: «اى موسى! آنچه را خواستى به تو داده شد.)

بعد از اينكه خداوند متعال حضرت موسى را به نبوت و رسالت برگزيد و دو معجزه بزرگ، اژدها شدن عصا ويد بيضاء (وقتى دستش را زير بغل مى‌برد دنيا برايش پر از نور مى‌شد) را به وى كرامت فرمود، به حضرت مأموريت رفتن بسوى فرعون و هدايت او را واگذار نمود، موسى چون اين مسئوليت را بسيار عظيم و پرزحمت يافت، دست به دعا و نيايش بلند كرد و عرضه داشت پروردگارا حال كه چنين مأموريت بزرگى به من عطا فرمودى وسعت صدر و گشايش قلب و سرعت فهم و آسانى كار و قدرت بيان به من عنايت فرما تا بتوانم با مشكلات و ناملايماتى

[1]- طه/ آيات 25 تا 36.