از تو اين ادعا را قبول نمى‌كنيم مگر آنكه خودمان كلام خدا را بشنويم و قوم او هفتصد هزار نفر بودند آن حضرت از ميان آنها هفتاد هزار نفر انتخاب نمود و از ميان آنها هفتاد نفر را با خود به ميقات برد و پاى كوه طور سينا قرار داد و خود از آن كوه بالا رفت و در آن اقامت گزيد. (معلوم مى‌شود اين ميقات دوم غير از ميقات اوّل بود كه خود حضرت موسى بمدت چهل شبانه روز به امر خدادر كوه طور اقامت داشت) پس از خداوند درخواست نمود كه با قومش تكلّم فرمايد بطورى كه همه بشنوند، خداوند هم در درخت ايجاد صدا كرد بطورى كه از شش طرف يكنواخت شنيده شد و آنها گفتند ما مطمئن نمى‌شويم كه اين كلام خدا باشد تا خدا را آشكارا و بى پرده ببينيم بعد از توّقع بى جا و جرأت و جسارت آنها خداوند به جهت ظلمشان بر آنها صاعقه آسمانى فرستاد و هلاك شدند.

سپس موسى عرض كرد پرودگارا اگر بنى اسرائيل بگويند تو آنها را بردى و براى آن كه در ادعاى خود صادق نبودى، كُشتى، من به ايشان چه جواب بگويم‌؟ خداوند هم آنها را زنده فرمود پس آنها به موسى گفتند اگر تو خودت از خداوند مسألت نمائى كه خودش را به تو بنماياند اجابت مى‌فرمايد. و بعد به ما بفرما او چگونه است، تا معرفت ما به او زياد شود موسى در جواب فرمود خداوند ديده نمى‌شود و جسميّت ندارد، معرفت خداوند بوسيله آيات و علائم وجود او است.

آنها گفتند ما ايمان نمى‌آوريم تا از خداوند اين مسئلت را بنمائى و موسى عرض كرد خداوندا شنيدى اينها چه گفتند و هرچه صلاح است اعلام فرما، خدا وحى فرمود آنچه را از تو خواستند از من بخواهى، درخواست كن، تو براى نادانى آنها مؤاخذه نمى‌شوى، وقتى كار به اينجا كشيد موسى عرض كرد پرودگارِ من خود را به من بنما كه بسوى تو نظر كنم خداوند فرمود هرگز مرا نمى‌بينى ولى نظر به كوه نما پس اگر به جاى خود باقى ماند خواهى ديد و چون خداوند به يكى از آيات خود به كوه تجلّى نمود آن كوه خورد و متلاشى شد و موسى بيهوش گرديد و افتاد و چون بهوش آمد گفت خدايا منزهى تو و توبه نمود يعنى از جهالت قوم خويش به معرفت خداوند