6. سرمايه داران و ثروتمندان‌

با استناد به برخى روايات، خداوند مجراى به دست آوردن روزى برخى از اقشار جامعه را در دست برخى ديگر قرار داده كه يكى را ثروتنمد و ديگرى نيازمند مى‌خوانند. در دوره آخرالزمان مسير رسيدن روزى نيازمندان دچار آفات ذيل مى‌شود:

ميزان ثروت مبناى تكريم و احترام مى‌شود، 170 مردم از ثروتمندان و نه متخصصان و عالمان تبعيت مى‌كنند، 171 سرمايه داران نه تنها ثروت خود را از نيازمندان دريغ مى‌كنند، 172 بلكه هرچقدر مى‌توانند اموال آنان را نيز به سرقت مى‌برند، 173 فقرا به سبب ذلت‌ 174 و حقارتى كه علاوه بر نيازمندى خود در جامعه مى‌بينند، 175 آخرت خود را به متاع قليلى از دنيا مى‌فروشند 176 و مبتلا به محرمات و معاصى مى‌شوند، 177 براى تمسخر 178 و تحقير صدقه مى‌دهند، 179 گاه فقيرى حتى روز جمعه ميان دو نماز دستش را به گدايى دراز مى‌كند امّا احدى چيزى به او نمى‌دهد 180 و ....

7. كسبه، فروشندگان و خريداران‌

كسى از مردم نيست كه در طول شبانه روز داد و ستد و خريد و فروش نكند. شرع مقدس در اين عرصه نيز مانند ديگر عرصه‌ها قواعد و قوانين جامع و اثر گذارى وضع كرده تا انسان‌ها بتوانند زندگى مناسبى را تجربه كنند. در دوره آخرالزمان با اعوجاجات زير اين مناسبات نيز از حد اعتدال خارج شده، به ورطه افراط و تفريط مى‌افتد:

مردم نه تنها از مال حرام اجتناب نمى‌كنند 181 كه به دست آوردن آن را نوعى سود و زرنگى مى‌شمارند، 182 در مقابل كسى را كه به دنبال كسب حلال باشد ملامت و تمسخر مى‌كنند، 183 رشوه‌ 184 و ربا حلال و سهل شمرده مى‌شود 185 و آن را به نام‌هاى ديگر مى‌خوانند 186 و مبناى تجارت تجار قرار مى‌دهند. 187 براى داد و ستد رشوه، 188 ربا، 189 قمار، 190 كم‌فروشى‌ 191 و ... با هم مسابقه مى‌دهند، 192 بخشى از درآمدها و نيازهاى فروشندگان با كم‌فروشى تامين مى‌شود، 193 عيب اجناس را پنهان مى‌كنند 194 و در تجارت به وفور دروغ مى‌گويند 195 كه البته در نتيجه آن دچار ضيق معيشت مى‌شوند، 196 تعداد تجار بسيار است و سود به دست آمده اندك، 197 زنان با شوهران خويش‌ 198 و ديگر مردان در كسب و تجارت به رقابت مى‌پردازند. 199

اميد كه با طلب حقيقى از خداوند متعال و توسل واقعى به پيشگاه با عظمت اهل بيت (ع) پس از آگاهى از حداقل آسيب‌ها را از اين انحرافات ببينيم. انشاءالله‌

پى‌نوشت‌ها در دفتر مجله موجود است.