معناى برابرى است، آن گاه رسول خدا درباره‌اش گفته باشد: على از من و من از او هستم، سپس جبرئيل بگويد: من هم از شما دو نفر هستم؟»

گفتند: «نه به خدا، كسى در ميان ما اين‌گونه نيست.»

فرمود:

«شما را به خدا، جز من كسى در ميان شما هست كه پيامبر درباره‌اش فرموده باشد، با فرمان پيامبر با قاسطين و مارقين و ناكثين مى‌جنگى؟»

گفتند: «به خدا، كسى نيست.»

گفتند: «نه، به خدا، كسى در ميان ما اين‌گونه نيست.»

فرمود:

«شما را به خدا، در ميان شما كسى جز من هست كه رسول خدا درباره‌اش فرموده باشد: من بر اساس تنزيل قرآن جنگيدم و اى على تو بر اساس تأويل آن مى‌جنگى؟»

گفتند: «به خدا كسى نيست»

فرمود:

«شما را به خدا جز من كسى در ميان شما هست كه آفتاب بعد از غروبش براى او برگردانده شود تا نماز عصر را در وقتش بخواند؟»

گفتند: «به خدا كسى نيست.»

فرمود:

«شما را به خدا، جز من در ميان شما كسى هست كه پيامبر در شأن او فرموده باشد: جز مؤمن كسى تو را دوست نمى‌دارد و جز كافر كسى تو را دشمن نمى‌دارد؟»

گفتند: «به خدا كسى نيست.»

فرمود:

«شما را به خدا، آيا مى‌دانيد كه پيامبر اكرم (ص) درِ تمامى خانه‌هاى اصحاب را به مسجد بست و درِ خانه مرا باز گذاشت، آن‌گاه شما اعتراض كرديد و پيامبر اكرم در جواب شما فرمود: از پيش خود چنين نكردم، بلكه خداوند بود كه درِ منزل ديگران را بست و درِ خانه على را باز گذاشت؟»

گفتند: «خدا را گواه مى‌گيرم كه همين طور است.»

فرمود:

«شما را به خدا، آيا مى‌دانيد كه در روز طائف پيامبر اكرم (ص) با من به نجوا پرداخت و اين مسئله به طول انجاميد و شما اعتراض كرديد و پيامبر فرمود: من خودسرانه اين چنين نكردم، بلكه خداوند مرا به اين نجوا واداشت؟»

گفتند: «خدا را شاهد مى‌گيرم كه همين طور است.»

فرمود:

«شما را به خدا، آيا مى‌دانيد كه پيامبر اكرم فرمود: حق با على و على با حق است و به هر سو كه بچرخد حق هم با او مى‌چرخد؟»

گفتند: «خدا را گواه مى‌گيريم كه همين طور است.»

فرمود:

«شما را به خدا آيا مى‌دانيد كه پيامبر اكرم فرمود: من دو امانت بزرگ، در ميان شما به يادگار مى‌گذارم كه تا وقتى به اين دو چنگ زنيد، گمراه نمى‌شويد كه يكى كتاب خدا و ديگرى عترت من است و از هم جدا نمى‌شوند تا روز قيامت در كنار حوض كوثر به من برسند؟»

گفتند: «خدا را گواه مى‌گيريم كه همين طور است.»

فرمود:

«شما را به خدا، آيا در ميان شما كسى جز من هست كه پيامبر اكرم (ص) هنگامى كه از مشركان هراس داشت به او فرموده باشد: چه كسى جانش را فداى من مى‌كند؟ و من جان خود را فداى ايشان كردم و در بسترشان آرميدم؟»

گفتند: «به خدا، در ميان ما، كسى جز تو اين چنين نيست.»

فرمود: «از ميان شما، كسى جز من با عمرو بن عبدود عامرى آن‌جا كه شما را به مبارزه مى‌خواند، زورآزمايى كرد؟»

گفتند: «نه به خدا فقط تو بودى.»

فرمود: «شما را به خدا، جز من كسى در ميان شما هست كه «آيه تطهير» درباره‌اش نازل شده باشد، آن جا كه خداوند فرمود: خدا اراده كرده است كه از شما اهل بيت هر گونه پليدى را بردارد و شما را كاملًا پاك سازد؟»

گفتند: «به خدا فقط تو هستى.»

فرمود: «شما را به خدا، جز من در ميان شما كسى هست كه پيامبر اكرم به او گفته باشد: تو سرور مؤمنين هستى؟»

گفتند: «به خدا قسم جز تو كسى نيست.»

فرمود:

«شما را به خدا، جز من كسى در ميان شما هست كه پيامبر اكرم (ص) به او فرموده باشد: هر چه از خدا براى خودم خواستم، براى تو نيز عين همان را خواستم؟»

گفتند: «نه به خدا، كسى جز تو نيست.»

پى‌نوشت:

[1]. خوارزمى اين روايت را با دو لفظ و در دو جا در كتاب مناقب، صفحات 238 و 248 و «ابن حجر» در كتاب الصواعق المحرقه، ص 77 بعضى الفاظ آن را نقل كرده‌اند.

[2]. به نقل از بحرانى، سيّد هاشم، على و السنّة.