انتظار آميخته با جان و روح آدمى‌

حجّت الاسلام و المسلمين مهدى مهريزى‌

جشن ميلاد، انعكاس تمناى دست يابى به چشمه زلال ايمان و رستگاريست. آرزوى ديدار تماميت عدالت.

جشن ميلاد، تكرار نام و ياد شهسواريست كه مى آيد و در صبحگاهى همه آيه هاى تاريكى را از دامان زمين مى زدايد.

جشن ميلاد، ضرباهنگ اعتقاد شيعيان است در وقت غيبت خورشيد امامت تا اعلام كند: انسان و زمين، به خود وانهاده نسيت. باشد تا بيايد و جشن ميلاد بندگى تام خداوندگار هستى را مرحم دلهاى خسته منتظران كند.

ان شاءالله‌

\*\*\*

در سالروز ميلاد آن گوهر تابناك، با خيلى از دوستان و مشتاقان كه بر ما منت نهاده بودند در محل مؤسسه بگرد شمع و گل و شيرينى درآمديم و با ياد همه مشتاقان گلگون كفن دشت ايران اسلامى به سوز نشستيم و ابيات زيباى شاعران و مداحان و كلام شيواى حجة الاسلام مهريزى را زيوربخش آن مجلس ساختيم. و سهم دوستداران موعود، مطلبى با عنوان زير كه تقديمشان مى داريم.

قال امام الصادق (ع): «ان لنا دولة يجيى ء بهاالله اذا شاءثم قال: من سر ان يكون من اصحاب القائم (ع) فلينتظر وليعمل بالورع و محاسن الاخلاق و هو منتظر»[1]

با تبريك سالروز ولادت مبارك امام زمان (ع) مطالبى پيرامون مسأله انتظار خدمت عزيزان عرض مى كنم.

به نظر مى رسد براى تفسير بحث انتظار كه در منابع دينى ماآمده بايد توجه داشته باشيم به زندگى خودمان تا دريابيم كه زندگى انسان هميشه توام با انتظار است. هر كسى در هر سنى و هر موقعيتى با انتظار زندگى مى كند. صبح كه از خواب بيدار مى شود منتظر شب است. شب كه مى خواهد بخوابد منتظر روز است. در دوران نوجوانى در انتظار جوانى است. همين كه ازدواج كرد منتظر تولد بچه است. به همين ترتيب همه لحظات زندگى ما سرشار از انتظار است. و اين انتظار به زندگى ما تزريق نشده بلكه در آن موجود است و چون بازندگى ما عجين است قاعدتا بايد از آن تعريف روشنى داشته باشيم.

به نظر مى رسد كه انتظار با سه ركن تحقق پيدا مى كند. ركن اول نارضايتى يا قانع نبودن به وضع موجود است. ركن دوم اميد داشتن به آينده بهتر و ركن سوم حركت و تلاش است. آن كه در دوره دبيرستان تحصيل مى كند و مى خواهد به دانشگاه برود