پس هر كس به آن حد از عمر برسد و كوتاهى كند جاى سرزنش دارد و بهانه‌اى در پيشگاه خداوند ندارد.

(3311) 311- امام (ع) فرمود:

مَا ظَفِرَ مَنْ ظَفِرَ الْإِثْمُ بِهِ- وَ الْغَالِبُ بِالشَّرِّ مَغْلُوبٌ (82808- 82799)

[ترجمه‌]

«آن كه گناه بر او چيره شود، پيروز نيست و آن كه به وسيله بدى چيرگى يابد، شكست خورده است.»

[شرح‌]

(82808- 82799) اين عبارت براى دور ساختن از ظلم و تجاوز است، توضيح آن كه پيروز راستين كسى است كه به طريقى عادلانه بر دشمن پيروز شود، و هر كس چنان نباشد همواره ستمگر بوده و در پيشگاه خدا مقهور گناه است و با اين كه در ظاهر پيروز مى‌نمايد امّا مغلوب ظلم خويشتن است.

امام (ع) صفت ظفر، پيروزى را براى گرفتارى شخص در دام گناه و احاطه گناه بر وى، استعاره آورده است.

(3312) 312- امام (ع) فرمود:

إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ- فَرَضَ فِي أَمْوَالِ الْأَغْنِيَاءِ أَقْوَاتَ الْفُقَرَاءِ- فَمَا جَاعَ فَقِيرٌ إِلَّا بِمَا مُتِّعَ بِهِ غَنِيٌّ- وَ اللَّهُ تَعَالَى سَائِلُهُمْ عَنْ ذَلِكَ (82834- 82812)

[ترجمه‌]

«خداوند سبحان در ثروت ثروتمندان روزى تنگدستان را واجب كرده است.

پس هيچ تنگدستى گرسنه نماند مگر آن كه توانگرى حق او را نداده باشد. و خداوند تعالى از اين كار مؤاخذه خواهد كرد.»

[شرح‌]

(82834- 82812) مقصود امام (ع) از اين واجب، زكات است، بديهى است كه گرسنگى فقير، بدان جهت است كه توانگر جلو روزى و يا آنچه را كه وسيله روزى اوست‌