(3288) 288- امام (ع) فرمود:

إِنَّ الْمِسْكِينَ رَسُولُ اللَّهِ- فَمَنْ مَنَعَهُ فَقَدْ مَنَعَ اللَّهَ- وَ مَنْ أَعْطَاهُ فَقَدْ أَعْطَى اللَّهَ (82234- 82220)

[ترجمه‌]

«آدم تنگدست فرستاده خداست، كسى كه به او چيزى ندهد، در حقيقت حق خدا را نداده و كسى كه به او چيزى بدهد، در حقيقت به خدا داده است.»

[شرح‌]

(82234- 82220) در باره كمك به تهيدست به وسيله قياس مضمرى تشويق كرده است كه صغراى آن جمله‌اى است كه ذكر شد، كلمه رسول اللّه را استعاره براى فقير آورده است به اين جهت كه او در راه خدا و به امر خدا كمك مى‌طلبد، و كبراى مقدّر نيز چنين است: و هر كس اين طور باشد، بايد به او كمك كرد و او را راضى نمود.

(3289) 289- امام (ع) فرمود:

مَا زَنَى غَيُورٌ قَطُّ (82241- 82238)

[ترجمه‌]

«آدم غيرتمند هرگز مرتكب زنا نشود».

[شرح‌]

(82241- 82238) قطّ، يعنى به طور قطع. توضيح آن كه شخص غيرتمند واقعى، هنگامى كه تصميم به زنا مى‌گيرد، نظير آن را در باره خودش تصوّر مى‌كند، پس خيالش با انگيزه زنا معارضه مى‌كند، و در نتيجه از آن خوددارى مى‌ورزد.

(3290) 290- امام (ع) فرمود:

كَفَى بِالْأَجَلِ حَارِساً (82247- 82245)

[ترجمه‌]

«اجل براى نگهدارى انسان بس است».