هشدارى است
نسبت به زياده روى در شادى و سرور بر وجود فرزند. و دليل بلا بودن آن، اين است كه
زياده روى در محبّت فرزند مستلزم خوى ناپسندى چون ترس از جهاد مىباشد. از آن رو
كه مبادا از فرزندش جدا شود! و مانند بخل، به سبب ترس از تنگدستى فرزند و توجه به
آينده او، و مثل اندوه و غم در باره بيماريها و حوادث براى او، همان طورى كه
پيامبر (ص) فرموده است: فرزند باعث غم، ترس و بخل است. و همچنين كينه و دشمنى با
فرزند كه باعث عاق كردن و قطع رحم و محروم داشتن او از مال و ثروت مىشود پس
سزاوار است كه خداوند پدر را به وسيله فرزند بيازمايد و از وى بخواهد كه نسبت به
فرزندش به عدالت رفتار كند.
واو در و هو
حاليه است و جمله، صغراى قياس مضمرى است كه كبراى مقدّر آن چنين است: و هر چه اين
طور باشد، سزاوار است كه بر شادى از دست رفته آن تأسف نخورند.
(81995-
81989)
5- عبارت:
و حزنك ...
هشدارى نسبت
به اندوه در مصيبت است به دليل آن كه لازمه ترك اندوه، صبر بر مصيبت است كه اجر و
رحمت خدا را در پى دارد، و اين عبارت مقدمه صغراى قياس مضمرى است كه كبراى مقدر آن
چنين است: و هر صبرى بر اندوه، خود اجر و رحمتى در پى دارد، پس سزاوار است كه بر
اين اندوه صبر كنند.
(3276)
276- امام (ع) هنگامى كه پيامبر را دفن كردند، بر مزار آن بزرگوار فرمود: