[ترجمه‌]

«هرگاه مستحبات به واجبات لطمه بزنند، آنها را ترك كنيد.»

[شرح‌]

(81655- 81651) يعنى: هرگاه مستحبّات باعث اشكال برخى از شرايط واجبات گردند، ترك چنان مستحباتى واجب است، و اين مطلب به طور مشروح گذشت.

(3264) 264- امام (ع) فرمود:

مَنْ تَذَكَّرَ بُعْدَ السَّفَرِ اسْتَعَدَّ (81663- 81659)

[ترجمه‌]

«هر كس دورى سفر آخرت را به خاطر داشته باشد، آماده مى‌شود».

[شرح‌]

(81663- 81659) مقصود امام (ع) آن است كه شخصى كه به ياد دورى راه آخرت است بايد به وسيله تقوا و پرهيزگارى آماده آن سفر گردد.

(3265) 265- امام (ع) فرمود:

لَيْسَتِ الرَّوِيَّةُ كَالْمُعَايَنَةِ مَعَ الْإِبْصَارِ- فَقَدْ تَكْذِبُ الْعُيُونُ أَهْلَهَا- وَ لَا يَغُشُّ الْعَقْلُ مَنِ اسْتَنْصَحَهُ (81681- 81667)

[ترجمه‌]

«ادراك با عقل و انديشه مانند ديدن با چشمها نيست كه گاهى چشمها به صاحب خود دروغ مى‌گويند، در صورتى كه عقل، به هر كه از او پند و اندرز بطلبد، خيانت نمى‌كند.»

[شرح‌]

(81681- 81667) اين سخن امام (ع) در باره ضرورت به كار بردن فكر است در جايى كه شايسته انديشيدن است و در باره عقل كه مرجع حواس و تيزبين و نصيحت كننده دلسوزى است كه به نصيحت خواه خيانت نمى‌كند. كلمه استنصاح (نصيحت خواستن) را براى مراجعه و در راه درست به كار بردن عقل و توجّه آن به كسب نظرات درست استعاره آورده است، و كلمه الغش (خيانت) را براى دروغ گفتن‌