(3261) 261- امام (ع) فرمود:

لَا وَ الَّذِي أَمْسَيْنَا مِنْهُ فِي غُبَّرِ لَيْلَةٍ دَهْمَاءَ- تَكْشِرُ عَنْ يَوْمٍ أَغَرَّ مَا كَانَ كَذَا وَ كَذَا (81636- 81619)

[لغات‌]

(غبر الليل): باقيمانده شب (دهماء): سياه، تار (تكشّر): لبخند بطورى كه دندانها ديده شوند (اغرّ): روشن، واضح‌

[ترجمه‌]

«نه، به خدايى كه به قدرت او شب كرديم، در باقيمانده شب تارى كه از روز روشن جداست، كه چنين و چنان نبوده است».

[شرح‌]

(81636- 81619) كلمه: تكشّر عاريه براى شب آمده است از آن رو كه از روشنى روز جدا شده، همچون كسى كه مى‌خندد، و اين سوگند در نهايت فصاحت است، و از چنين فصاحتى سوگند خورنده و شنونده منفعل مى‌گردد.

(3262) 262- امام (ع) فرمود:

قَلِيلٌ تَدُومُ عَلَيْهِ أَرْجَى مِنْ كَثِيرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ (81647- 81640)

[ترجمه‌]

«كار اندكى كه در آن مداومت كنى، اميد بخش‌تر از كار زيادى است كه از آن خسته و ملول گردى.»

[شرح‌]

(81647- 81640) مقصود امام (ع) اين است كه از كارها كار اندك مداوم، پر ارزش‌تر است از كار زياد خسته كننده و غير مداوم، و نفس را بهتر آماده مى‌سازد، پس در آخرت سود بيشترى دارد.

(3263) 263- امام (ع) فرمود:

إِذَا أَضَرَّتِ النَّوَافِلُ بِالْفَرَائِضِ فَارْفُضُوهَا (81655- 81651)