پيمان شكنى داشتند كه خداوند، پيامبر (ص) را خبر داد و دستور داد تا با آنان بجنگد و به جهت پيمان شكنى آنها را مجازات كند، زيرا وفادارى نسبت به آنان، بى‌وفايى نسبت به پيمان با خدا بود. و فريبكارى و بى‌وفايى نسبت به آنها- وقتى كه فريبكارى كنند- وفادارى نسبت به پيمان الهى است.

در اين بخش پاره‌اى از سخنان برگزيده امام (ع) را كه معانى دور از ذهن دارند، نقل مى‌كنيم:

(4001) 1- در حديثى از قول آن حضرت رسيده است:

فَإِذَا كَانَ ذَلِكَ ضَرَبَ يَعْسُوبُ الدِّينِ بِذَنَبِهِ- فَيَجْتَمِعُونَ إِلَيْهِ كَمَا يَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيفِ (80174- 80162)

[ترجمه‌]

«چون آن هنگام برسد، سرور دين، پا بر زمين بزند و حمله‌ور شود، در پيرامون او، چون پاره‌هاى ابر، جمع شوند.»

[شرح‌]

(80193- 80162) سيد رضى مى‌گويد: «يعسوب، يعنى: سرور بزرگ، صاحب اختيار كارهاى مردم است در آن روز. قزع، يعنى، پاره‌هاى ابرى كه بى‌باران است.»

امام (ع) با اين عبارات، اشاره به چند نشانه در آخر زمان جهت ظهور امام زمان (ع) فرموده است، و كلمه: يعسوب- كه در اصل فرمانرواى كندوى عسل است- را نظر به شباهتى كه دارند، براى آن بزرگوار استعاره آورده است. امّا در مورد جمله: «ضربه بذنبه» چندين نظر است:

1- ضرب به معنى گردش در روى زمين است و ذنبه استعاره از داشتن ياران و پيروان است و باى «بذنبه» براى استصحاب و معيّت است.

2- چون، زدن زنبور عسل با دمش، عبارت از گزيدن او است، در اينجا