«نبايد
ستيزهجو باشى، امّا اگر تو را به ستيز خواندند [كوتاه نيا] بپذير، زيرا ستيزهجو،
ستمكار، و ستمكار مغلوب است».
[شرح]
(79522-
79507) امام (ع) از ستيزهجويى به وسيله يك قياس كامل از شكل اوّل، برحذر داشته
است، كه عبارت از جملات: فانّ الدّاعى ... مصروع است. توضيح مطلب آن كه دعوت به
مبارزه و ستيز پا از دايره فضيلت شجاعت به طرف افراط يعنى بىباكى نهادن است كه
خود ستم و تجاوز مىباشد، چون خروج از حدّ وسط در قوه غضب است، و اما اين كه ستمگر
مغلوب و زمين خورده است، چون در اكثر اوقات، به خاطر ستمكارىاش چنين زمينهاى را
دارد، زيرا در طبيعت، مكافات و مجازات امرى اجتناب ناپذير است.
«بهترين
خصلتهاى زن بدترين خصلتهاى مرد است: گردنفرازى، ترس، و بخل. پس اگر زنى گردنفراز
بود، خود را تسليم كسى نمىكند، و اگر بخيل بود، مال خود و مال شوهرش را به كسى
نمىدهد، و هرگاه ترسو باشد، از آنچه به وى روآور شود، فاصله مىگيرد، و مىترسد.»