است، يعنى خداوند ابزار تجربه را براى بنده فراهم مى‌سازد و چنين مقدّر مى‌كند تا او با تجربه بار آيد.

(79112- 79109) 12- محبّت، خويشاوندى سودمند است، چون قرابت اسم مصدر از ريشه قرب است و قرب يا اصلى است مانند خويشاوندى نسبى و يا بهره‌اى است اكتسابى مانند قرب دوستى و محبّت.

(79116- 79113) 13- نبايد از كسى كه از تو رنجيده است ايمن باشى. زيرا شخص رنجيده را رنجيدگى‌اش از پايدارى بر دوستى، پيمان، رازدارى و نظاير اينها منصرف مى‌كند، پس دورانديشى ايجاب مى‌كند كه انسان، در چنين شرايطى از اينها ايمن نباشد.

(3197) 197- امام (ع) فرمود:

عُجْبُ الْمَرْءِ بِنَفْسِهِ أَحَدُ حُسَّادِ عَقْلِهِ (79125- 79120)

[ترجمه‌]

«خودخواهى آدمى يكى از حاسدان عقل اوست».

[شرح‌]

(79125- 79120) امام (ع) لفظ حاسد را از آن جهت- كه در پيشگيرى عقل از افزون‌خواهى و زياده طلبى فضيلت، مؤثر است، همانند حاسد كه با حسد خود، در حال محسود و كاستى آن مؤثر است- براى خودخواهى آدمى استعاره آورده است.

(3198) 198- امام (ع) فرمود:

أَغْضِ عَلَى الْقَذَى وَ إِلَّا تَرْضَ أَبَداً (79135- 79129)

[ترجمه‌]

«از خار و خاشاك چشم بپوش، اگر نه هرگز شاد نخواهى بود».

[شرح‌]

(79135- 79129) چشم پوشى از خار و خاشاك كنايه از فروخوردن خشم و تحمل سختى‌