(3184) 184- امام (ع) در باره اوباش فرمود:

هُمُ الَّذِينَ إِذَا اجْتَمَعُوا غَلَبُوا وَ إِذَا تَفَرَّقُوا لَمْ يُعْرَفُوا- وَ قِيلَ بَلْ قَالَ ع- هُمُ الَّذِينَ إِذَا اجْتَمَعُوا ضَرُّوا وَ إِذَا تَفَرَّقُوا نَفَعُوا- فَقِيلَ قَدْ عَرَفْنَا مَضَرَّةَ اجْتِمَاعِهِمْ فَمَا مَنْفَعَةُ افْتِرَاقِهِمْ- فَقَالَ يَرْجِعُ أَصْحَابُ إِلَى مِهْنَتِهِمْ- فَيَنْتَفِعُ النَّاسُ بِهِمْ كَرُجُوعِ الْبَنَّاءِ إِلَى بِنَائِهِ- وَ النَّسَّاجِ إِلَى مَنْسَجِهِ وَ الْخَبَّازِ إِلَى مَخْبَزِهِ (78781- 78729)

[لغت‌]

(مهنه): پيشه و صنعت- بقيه مطالب واضح است‌

[ترجمه‌]

«آنان افرادى هستند كه اگر جمع شوند غلبه يابند، و چون پراكنده شوند، شناخته نمى‌شوند».

[شرح‌]

(78781- 78729) بعضى گفته‌اند كه امام (ع) فرمود: «آنان كسانى هستند كه اگر جمع شوند زيانبخشند و هرگاه پراكنده باشند، سودمندند،» گفتند: زيان اجتماعشان را مى‌دانيم اما سود پراكنده بودنشان چيست؟ فرمود: «پيشه‌وران سركارشان بر مى‌گردند و مردم از آنها بهره‌مند مى‌شوند، چنان كه بنّا، سر ساختمان و بافنده به كارگاه، و نانوا به مغازه نانوايى برمى‌گردد».

(3185) 185- امام (ع) فرمود: (در حالى كه جنايتكارى را آوردند (78791- 78785) و اوباش هم دور او را گرفته بودند)

لَا مَرْحَباً بِوُجُوهٍ لَا تُرَى إِلَّا عِنْدَ كُلِّ سَوْأَةٍ (78800- 78792)

[ترجمه‌]

«خوش مباد چهره‌هايى كه جز هنگام وقوع تبهكاريها ديده نمى‌شوند».

[شرح‌]

(78800- 78792) يعنى هيچ‌گاه به صورت دسته‌جمعى ديده نمى‌شوند زيرا توده مردم غالبا