ماليدن بر مار ملايم و جلوه آن نيكوست، نادان آن را النگويى از طلا و نقره تصور مى‌كند و به دليل ناآگاهى از زهر درون مار، به سمت او مى‌رود، ولى آن كه مار را مى‌شناسد از آن دورى مى‌جويد.

(3111) 111- از امام (ع) راجع به قريش پرسيدند، فرمودند:

مَا؟ بَنُو مَخْزُومٍ؟ فَرَيْحَانَةُ؟ قُرَيْشٍ؟- نُحِبُّ حَدِيثَ رِجَالِهِمْ وَ النِّكَاحَ فِي نِسَائِهِمْ- وَ أَمَّا؟ بَنُو عَبْدِ شَمْسٍ؟ فَأَبْعَدُهَا رَأْياً- وَ أَمْنَعُهَا لِمَا وَرَاءَ ظُهُورِهَا- وَ أَمَّا نَحْنُ فَأَبْذَلُ لِمَا فِي أَيْدِينَا- وَ أَسْمَحُ عِنْدَ الْمَوْتِ بِنُفُوسِنَا- وَ هُمْ أَكْثَرُ وَ أَمْكَرُ وَ أَنْكَرُ- وَ نَحْنُ أَفْصَحُ وَ أَنْصَحُ وَ أَصْبَحُ (76556- 76507)

[ترجمه‌]

«امّا قبيله بنى مخزوم گل خوشبوى قريشند، سخنان مردانشان و ازدواج با زنانشان دوستداشتنى است، و امّا بنى عبد شمس، دورانديش‌ترين و پيشگيرترين افرادند از آنچه در پشت سر آنهاست، و امّا ما (بنى هاشم) بخشنده‌ترين افراد قريش هستيم نسبت به آنچه در دست داريم و به هنگام مرگ جانبازترين آنانيم، و آن قبايل، پرشمارتر، فريبكارتر و زشتروترند، امّا ما فصيحتر، خيرخواهتر و خوشروتريم.»

[شرح‌]

(76556- 76501) بنى مخزوم طايفه‌اى از قريشند، مخزوم، خود، پسر يقظة بن مرّة بن كعب بن لوى بن غالب است، و از جمله آنان، ابو جهل بن هشام بن مغيرة و دودمان مغيره است، مخزوم بوى خوشى همچون گل ميخك و رنگى چون رنگ آن داشت، و غالبا فرزند شباهت به پدر دارد، و از آن رو، اين طايفه را گل خوشبوى قريش گفته‌اند، و مغيرة بن عبد اللّه بن عمر بن مخزوم به همان نام موسوم بود. بعضى گفته‌اند مردان اين طايفه به دليل كياستى كه داشتند سخن گفتن با ايشان دوستداشتنى بود، و زنانشان داراى ظرافت و خودآرائى و اظهار محبّتى نسبت به مردان بودند، از اين رو ازدواج با آنان دوستداشتنى بود.