[شرح‌]

(75734- 75706) معنى اين عبارات با تفسيرى كه امام (ع) از آيه مباركه فرموده است روشن و واضح است.

(3091) 91- امام (ع) را گروهى رودررو ستايش كردند آن بزرگوار فرمود:

اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعْلَمُ بِي مِنْ نَفْسِي- وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْهُمْ- اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لَنَا مَا لَا يَعْلَمُونَ (75765- 75744)

[ترجمه‌]

«خدايا نسبت به من از من داناترى و من به خودم از آنان آگاهترم، خدايا ما را بهتر از آنچه ديگران گمان مى‌برند، قرار بده، و آنچه را كه در باره ما نمى‌دانند ناديده بگير و بيامرز.»

[شرح‌]

(75765- 75735) با اين سخن، امام (ع) نفس خود را در برابر ستايشى كه موجب خودپسندى مى‌گردد، شكسته و بعد از خداوند درخواست كرده تا درجه نيكى او را بالاتر از آنچه ديگران در باره او گمان دارند قرار دهد، و عيبهاى او را كه از آن ناآگاهند، بيامرزد. اگر كسى اشكال كند كه امام (ع) معصوم از گناه است، چگونه از او گناهى سر مى‌زند تا طلب آمرزش كند؟

در پاسخ مى‌گوييم: قبلا بيان كرديم كه عيب و نقص امثال آن حضرت و آنچه را كه در باره امثال او گناه مى‌نامند، از باب ترك اولى است نه از گناهان معمولى كه معصوم و مبرّا از آنهاست.

(3092) 92- امام (ع) فرمود:

لَا يَسْتَقِيمُ قَضَاءُ الْحَوَائِجِ إِلَّا بِثَلَاثٍ- بِاسْتِصْغَارِهَا لِتَعْظُمَ وَ بِاسْتِكْتَامِهَا لِتَظْهَرَ- وَ بِتَعْجِيلِهَا لِتَهْنُؤَ (75782- 75769)

[ترجمه‌]

«حاجتها بدرستى برآورده نمى‌شود مگر با سه شرط: كوچك شمردن آن تا بزرگ شود، پنهان داشتن آن تا خود آشكار شود، شتاب در آن تا گوارا باشد».