(3074) 74- امام (ع) فرمود:

أُوصِيكُمْ بِخَمْسٍ- لَوْ ضَرَبْتُمْ إِلَيْهَا آبَاطَ الْإِبِلِ لَكَانَتْ لِذَلِكَ أَهْلًا- لَا يَرْجُوَنَّ أَحَدٌ مِنْكُمْ إِلَّا رَبَّهُ وَ لَا يَخَافَنَّ إِلَّا ذَنْبَهُ- وَ لَا يَسْتَحِيَنَّ أَحَدٌ مِنْكُمْ إِذَا سُئِلَ عَمَّا لَا يَعْلَمُ- أَنْ يَقُولَ لَا أَعْلَمُ- وَ لَا يَسْتَحِيَنَّ أَحَدٌ إِذَا لَمْ يَعْلَمِ الشَّيْ‌ءَ أَنْ يَتَعَلَّمَهُ- وَ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ فَإِنَّ الصَّبْرَ مِنَ الْإِيمَانِ كَالرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ- وَ لَا خَيْرَ فِي جَسَدٍ لَا رَأْسَ مَعَهُ- وَ لَا فِي إِيمَانٍ لَا صَبْرَ مَعَهُ (75221- 75152)

[ترجمه‌]

«شما را به پنج چيز سفارش مى‌كنم، كه اگر براى به دست آوردن آنها به زير بغل شتران با زانو بزنيد، سزاوار است:

كسى از شما به كسى جز به پروردگارش اميد نبندد، از چيزى نترسد، مگر از گناه خود. و شرم نكند از كسى به گفتن نمى‌دانم، وقتى چيزى را از او بپرسند كه نمى‌داند و شرم نكند از كسى به آموختن چيزى كه آن را نمى‌داند. و بر شما باد گرويدن به شكيبايى زيرا شكيبايى نسبت به ايمان، همچون سر است، نسبت به بدن، و خيرى در آن بدن نيست كه سر نداشته باشد، چنان كه در ايمان بدون صبر نيست»

[شرح‌]

(75161- 75152) امام (ع) آباط الابل (زير بغل شتران) را كنايه آورده است از مسافرت در جستجوى آن چيزها توضيح آن كه شترسوار با زانوهايش به بغل شتر مى‌زند.

(75167- 75162) امّا آن پنج چيز عبارتند از:

1- اميد داشتن تنها به خدا، و نه به جز او. از جمله لوازم اين كار اخلاص در عمل براى خدا و پيوسته مطيع فرمان او بودن است.

(75172- 75168) 2- از چيزى جز گناه خود نبايد بترسيد. توضيح آن كه ترسناكترين چيز، كيفر خداوندى است و چون اين كيفر در اثر گناه به بنده خدا مى‌رسد، بنا بر اين سزاوارتر آن است كه از گناه بترسيم، نه از چيز ديگر و اين سخن دعوت به دورى از گناه است با يادآورى ترس از آن.