(3072) 72- امام (ع) فرمود:

وَ قَالَ ع الْحِكْمَةُ ضَالَّةُ الْمُؤْمِنِ- فَخُذِ الْحِكْمَةَ وَ لَوْ مِنْ أَهْلِ النِّفَاقِ (75120- 75108)

[ترجمه‌]

«حكمت گم شده مؤمن است، پس حكمت را فراگير هر چند كه از شخص منافق باشد».

[شرح‌]

(75121- 75111) كلمه ضاله (گم‌شده) را براى حكمت نسبت به مؤمن، از آن جهت استعاره آورده كه حكمت خواسته مؤمن است و او در پى آن است و مى‌جويدش چنان كه صاحب هر گم‌شده‌اى، گم‌شده خود را مى‌جويد.

(3073) 73- امام (ع) فرمود:

قِيمَةُ كُلِّ امْرِئٍ مَا يُحْسِنُهُ (75128- 75124)

[ترجمه‌]

«ارزش هر كسى به چيزى است كه آن را خوب مى‌داند».

[شرح‌]

(75128- 75124) هدف از اين سخن، تشويق در حد اعلاى آن به كسب كمالات نفسانى و فراگيرى صنعتها و نظاير آنهاست.

ارزش شخص، مقام وى در نظر ارباب خرد، و جايگاه او در دل آنان و شايسته بودن به تعظيم و بزرگداشت و يا تحقير و ناقص شمردن اوست. بديهى است كه تمام اينها در گرو چيزى است كه خوب مى‌شمارد و كمالات نامبرده‌اى است كه به دست آورده بنا بر اين پرارزشترين و والاترين افراد در نزد مردم با كمالترين آنان، و فرومايه‌ترين آنها كسانى هستند كه پست‌ترين حرفه و شغل را دارند، و تمام اينها بر حسب ارزشى است كه عقل مردم براى كمالات و لوازم كمالات قائلند.