نه اين نام بر آنها صادق نيست. قول امام (ع): «تكن لك العاقبة» يعنى پاداش نيك نصيبت گردد، و اين جمله، صغراى قياس مضمرى است كه در حقيقت چنين است: زيرا صاحب اين خصلتهاست كه پاداش نيك اين خصال عايدش مى‌گردد، و كبراى مقدّر آن نيز چنين است و هر كس كه پاداش نيك اين خصلتها عايدش شود بايد پايبند بدانها باشد.

(72104- 72098) 15- هر نعمتى از نعمتهاى خداوندى را با سپاس دائم پاس دارد.

(72112- 72105) 16- هيچ نعمتى از نعمتهاى خداوند متعال را تباه نسازد. يعنى با كوتاهى از شكرگزارى و غفلت از آن.

(72121- 72113) 17- اثر نعمت الهى را وانمود كند به طورى كه مردم آن را ببينند. وانمود كردن اثر نعمت به اين ترتيب است كه آن را بر خود و بر خويشاوندان آشكار سازد و ما زاد آن را به مستحقان صرف كند. ضرورت اين كار را به دو دليل بازگو كرده است:

(72134- 72122) 1- بهترين مؤمنان كسانى هستند كه از ديگران جلوتر باشند، يعنى با گفتار، رفتار و اموال و همچنين خاندانش از ديگران جلوتر اقدام به صدقه دادن نمايد. امام (ع) او را واداشته است تا خود را با صدقه دادن از بالاترين مؤمنان سازد.

(72148- 72135) 2- عبارت: و انّك ... خيره، يعنى آنچه از مال و ثروت پيش مى‌فرستى و يا به جاى مى‌گذارى و اندوخته مى‌كنى. و اين عبارت صغراى قياس مضمرى است كه كبرايش چنين است: و هر چه كه پيش از خود فرستى، اندوخته مى‌ماند، و هر گاه واگذارى، سودش براى ديگران است، بنا بر اين بايد پيش از خود بفرستى.

(72161- 72149) 18- از مصاحبت كسى كه سست انديشه و بدكردار است بپرهيزد. و دليل اين پرهيز داشتن را چنين بيان كرده است: فانّ ... بصاحبه، يعنى چون تو را با او مقايسه مى‌كنند، تا كار تو و او را به هم مربوط سازند، زيرا خوى انسانى با