بپرهيز از آميزش و كمك به كسى كه انديشه‌اش سست و عملش ناپسند است چه هر كسى با رفيقش همخو مى‌گردد. ساكن شهرهاى بزرگ باش، زيرا مسلمانان در آنجا مجتمعند، از جاهايى كه محل غفلت و ستمكارى است و در آنجا يارى كنندگان در اطاعت و بندگى خدا اندكند، دورى كن. انديشه‌ات را تنها متوجّه چيزى كن كه به كارت مى‌آيد. از نشستن سر بازارها بپرهيز، زيرا آنجا جايگاه شيطان و آمادگاه فتنه است، در باره كسى كه تو از او بالاترى بيشتر فكر كن، زيرا انديشه تو در باره او يكى از راههاى شكرگزارى است. روز جمعه مسافرت نكن تا نماز جمعه را برگزار كنى، مگر اين كه سفرت در راه خدا [جهاد] باشد، و يا عذر ديگرى در كار باشد، در هر كارى مطيع امر خدا باش، زيرا اطاعت خدا بالاتر از هر چيز است، و در بندگى و اطاعت خدا، نفست را گول بزن، و با آن مدارا كن، و با آن به سختى رفتار نكن، و به هنگام گذشت و شادمانى آن را درياب، مگر در امور واجب كه ناگزيرى آن را در وقت مقرر انجام دهى. بترس از آن كه مرگ فرا رسد و تو به خاطر كسب دنيا از پروردگارت گريزان باشى. از همراهى با بدان بپرهيز زيرا بدى با بدى به هم پيوسته است، و خدا را گرامى و بزرگ شمار، دوستانش را دوست بدار، و از غضب دورى كن كه آن سپاهى بزرگ از سپاههاى شيطان است».

شرح:

(71950- 71943) اين بخشى است از نامه طولانى امام (ع) به حارث همدانى، كه اوامرى در آن فرموده، و از چيزهايى نيز او را منع كرده است، محور سخن بر اساس تعليم اخلاق پسنديده و آداب نيكو است:

(71954- 71951) 1- به ريسمان قرآن چنگ زند. كلمه الحبل (ريسمان) استعاره است، همان طورى كه قبلا گذشت، مقصود آن است كه بايد مطابق قرآن عمل كرد.

(71956- 71955) 2- از قرآن پند بگيرد: يعنى او را به گونه‌اى پند دهنده خود بداند كه فرمان و نظر او را بپذيرد، زيرا او راهنماى به حق و به راه راست است.

(71962- 71957) 3- حلال قرآن را حلال و حرامش را حرام شمارد. توضيح آن كه آنچه در قرآن از حلال و حرام وجود دارد باور داشته باشد كه حلال و حرام است و پايبند