كرده‌اند و فريضه‌اى كه از كتاب خدا عمل كرده‌اند، ياد كنى، بنا بر اين آنچه را كه ديدى مورد عمل ماست پيروى كن و با تمام وجودت در به جاى آوردن آنچه در اين عهدنامه، به عهده‌ات گذاردم كوشا باش كه من در اين عهدنامه حجت را بر تو تمام كردم، تا به هنگام حمله و فشار هوا و خواهش نفست، عذر و بهانه‌اى نداشته باشى.»

[شرح‌]

(68706- 68697) اما كارهايى كه به نفع توده مردم است:

اول، آن كه بخشى از وقت خود را مخصوص كسانى كند كه به او نياز دارند، تا در آن فرصت خود را فارغ از هر كارى آماده سازد و هفته‌اى يا كمتر يا بيشتر- به هر اندازه كه ممكن شود- در يك انجمن عمومى به خاطر آنها نشستى داشته باشد.

(68716- 68707) دوم، به خاطر خدا در انجمن و نشست با ارباب حاجت و كسانى كه به او نياز دارند، فروتنى كند. امام (ع) او را در ارتباط با خدا وادار به فروتنى كرده است از آن رو كه خداوند آفريدگار اوست، و وظيفه‌اش نسبت به خدا فروتنى است.

(68786- 68717) سوم: سپاه و يار و ياورانش را از مردم نيازمند باز دارد [مبادا مانع از مراجعه آنان شوند] و دليل اين مصلحت و فايده آن كار را با اين عبارت بيان فرموده است: تا كسى كه از طرف آنها حرف مى‌زند بدون دغدغه و لكنت زبان حرف بزند. و به دليل ضرورت اين كار با اين بيان اشاره كرده است: فانى سمعت ... القوى، و جهت استدلال امام (ع) به اين خبر آن است كه دلالت مطابقى بر مجازات امتى دارد كه در ميان آنها به دليل ناپاكيشان حق ناتوان از توانا گرفته نمى‌شود، و همين خود باعث عذاب اخروى است و به دلالت التزامى دلالت دارد بر اين كه در ميان مردم به طور قطع چنين چيزى وجود دارد. و آنگهى چون اين‌