امورى كه امام (ع) دستور انجام آنها را مى‌دهد، چون زمينه و مقدمه واجبند، بنا بر اين انجام تمام اين كارها واجب خواهد بود.

(68815- 68787) چهارم، كارهايى كه هر چند به مصلحت عموم مردم و به نفع همه است او خود بايد بدون واسطه انجام دهد. كلمه امور، مبتدا و خبر آن محذوف است:

و هناك امور يعنى در اينجا امورى هست، و يا عباراتى نظير آن. از جمله آن امور پاسخ دادن به كاركنان است، در جايى كه اين كار از عهده منشيان برنيايد، او خود آن طور كه مصلحت مى‌بيند پاسخ دهد. و از جمله رسيدگى به نيازهاى مردم در موردى است كه يارانش در انجام آن سعه صدر نشان نمى‌دهند، و شايسته نيست كه به آنها واگذار كند، زيرا در نهايت اگر آنها برآورده كنند باز هم رضايت بخش نخواهد بود.

(68825- 68816) پنجم: بايد هر روز كار همان روز را انجام دهد و بر اين مطلب با اين عبارت توجه داده است: فإنّ لكل يوم ما فيه يعنى زيرا هر روز كار مخصوص به خود دارد. و اين جمله صغراى قياس مضمرى است كه كبراى مقدّر آن چنين است: و اگر هر روزى كار مخصوص به خود دارد پس بايد در همان روز انجام گيرد.

(68840- 68826) ششم: بهترين فرصتها را در كارها و اعمال بين خود و خدا صرف كند، يعنى اوقات لازم براى اعمال واجب، و بهترين نوع كارها آن كارى است كه در وقت معين انجام گيرد پس با فضيلت‌ترين اوقات وقتى است كه از گرفتاريهاى دنيايى فارغ و به خلوت با خدا مقرون باشد. (68853- 68841) و در عبارت:

و ان كانت ... الرّعية

توجّه بر اين مطلب داده است كه بالاترين اعمال، عملى است كه تنها براى خدا باشد.

(68868- 68854) هفتم: در آن فرصت معيّن، كه ويژه خدا و مخصوص عمل دينى قرار داده، واجبات الهى را با اخلاص و توجّه خاصّى انجام دهد.