عتبه بن ربيعه است كه پدر هند، مادر معاويه مى‌باشد يعنى عتبه جد مادرى معاويه مى‌باشد، و در آخر نامه به آيه شريفه قرآن استشهاد مى‌فرمايد:

«مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ وَ ما هِيَ» [1] و ظالمين در اين آيه را كنايه از معاويه و يارانش آورده است.

تمام اوصافى كه حضرت براى لشكر خود و آنچه همراه آن است بيان فرموده از قبيل فرزندان اهل بدر و شمشيرهاى منسوب به بنى هاشم و يادآورى اشخاصى كه از خويشان معاويه با اين شمشيرها كشته شدند و اين كه هر چه بر سر آنان آمده بر سر معاويه نيز خواهد آمد اينها از بليغترين و رساترين امورى است كه يك گوينده ماهر به منظور ايجاد هراس و وحشت در طرف مقابل مى‌تواند استفاده كند.