حق خدا باشد و آن را بگير باز هم اگر خواست كه از نو تقسيم كنى بپذير پس آنها را با هم مخلوط كن و مانند گذشته تقسيم كن تا حق خداوند را از مال وى بگيرى، حيوان‌هاى پير و دست و پا شكسته و بيمار و معيوب را مگير، و آنها را به غير از كسى كه به دينش اطمينان دارى و نسبت به مال مسلمانان دلسوز است وامگذار تا آن را به پيشواى مسلمين برساند و در ميانشان تقسيم كند نگهدارى آنها را جز به شخص خيرخواه و مهربان و امين و حافظ كه نه سختگير است و نه اجحافگر، نه تند مى‌راند و نه آنها را خسته مى‌كند واگذار مكن، و هر چه را جمع آورى كردى بزودى به سوى ما روانه كن تا در مصارفى كه خداوند فرمان داده مصرف كنيم، آن گاه كه آن را به دست امين خود مى‌دهى، به او سفارش كن كه بين شتر و نوزادش جدايى نياندازد و شيرش را تا آخرند و شد كه به بچه‌اش زيان وارد شود، و زياد بر آن سوار نشود كه خسته‌اش كند و در سوارى و دوشيدن ميان آن و شتران ديگر عدالت و برابرى را رعايت كند، آسايش بيشتر خسته را فراهم كرده، آن را كه پايش سائيده شده و از رفتن ناتوان شده به آرامش و آهستگى براند آنها را به بركه‌ها و آبگاههايى وارد كند كه شترها بر آنها مى‌گذرند و از زمين گياهدار به جاده‌هاى بى‌گياه منحرفشان نكند، و ساعتهايى آنها را استراحت دهد و چون به آبهاى اندك و علفزار برسد مهلت دهد تا آب بنوشند و علف بخورند تا وقتى كه به ما مى‌رسند به اذن خدا فربه و سر حال باشند نه خسته و كوفته، تا آنها را بر طبق كتاب خدا و سنت پيامبرش بخش و قسمت كنيم، اين برنامه سبب بزرگى پاداش و هدايت رستگارى تو خواهد بود. ان شاء اللَّه.»

[شرح‌]

(58120- 58110) در اين فصل امام (ع) به نماينده خود كه عامل جمع‌آورى زكات و صدقات بود، روش گرفتن آن را از صاحبانش و رعايت عدل و داد را در اين مورد آموخته است و او را دستور داده است كه با مالداران با مهربانى و نرمى رفتار كند. يادآورى مى‌شود كه رفق و مدارا با مردم اگر چه از مهمترين‌