يَحُولَ بَيْنَ نَاقَةٍ وَ بَيْنَ فَصِيلِهَا- وَ لَا يَمْصُرَ لَبَنَهَا فَيَضُرَّ [فَيُضِرَّ] ذَلِكَ بِوَلَدِهَا- وَ لَا يَجْهَدَنَّهَا رُكُوباً- وَ لْيَعْدِلْ بَيْنَ صَوَاحِبَاتِهَا فِي ذَلِكَ وَ بَيْنَهَا- وَ لْيُرَفِّهْ عَلَى اللَّاغِبِ- وَ لْيَسْتَأْنِ بِالنَّقِبِ وَ الظَّالِعِ- وَ لْيُورِدْهَا مَا تَمُرُّ بِهِ مِنَ الْغُدُرِ- وَ لَا يَعْدِلْ بِهَا عَنْ نَبْتِ الْأَرْضِ إِلَى جَوَادِّ الطُّرُقِ- وَ لْيُرَوِّحْهَا فِي السَّاعَاتِ- وَ لْيُمْهِلْهَا عِنْدَ النِّطَافِ وَ الْأَعْشَابِ- حَتَّى تَأْتِيَنَا بِإِذْنِ اللَّهِ بُدَّناً مُنْقِيَاتٍ- غَيْرَ مُتْعَبَاتٍ وَ لَا مَجْهُودَاتٍ- لِنَقْسِمَهَا عَلَى كِتَابِ اللَّهِ وَ سُنَّةِ نَبِيِّهِ ص- فَإِنَّ ذَلِكَ أَعْظَمُ لِأَجْرِكَ- وَ أَقْرَبُ لِرُشْدِكَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ (58515- 58150)

[لغات‌]

(روّعه): او را ترساند (لا تخدج بالتحيه): سلام را ناقص ادا مكن و بنا به روايت ديگر: تخدج التحيّة، از اخدجت السحابه: ابر دانه‌هاى بارانش كم شد.

(أنعم له): گفت: بلى (عسف): با خشونت و بدون دليل گرفتن (إرهاق): مكلف كردن به امر سخت و مشكل (ماشية): گوسفند و گاو (عنيف): كسى كه نامهربان است.

(صدعت المال صدعين): مال را دو قسمت كردم (عود): شتر پير، و آن شترى است كه از سن (بازل) كه دندان و نيشش بيرون آمده گذشته باشد.

(هرمة): كهنسال (استأن): مهربانى كرد (نقب): شترى كه سمهايش نازك شده باشد.

(غدر): بركه‌هاى آب، جمع غدير (مكسوره): آن كه يكى از چهار دست و پايش شكسته باشد (مهلوسه): بيمار مسلول (عوار به فتح عين): عيب و گاهى به ضم نيز خوانده مى‌شود.

(مجحف): كسى كه با شدت حيوانى را مى‌راند تا گوشتش را ببرد.

(ملغب): به زحمت اندازنده (لغوب): رنجور كردن (اوعزت اليه بكذا): او را به اين كار دستور دادم.

(حال بين الشيئين): مانع شد (مصر): دوشيدن تمام شير از پستان (تمصّر): دوشيدن باقيمانده شير (ترفيه): در آسايش قرار دادن (بدن): چاقها، جمع بادن (منقيات): حيواناتى كه بر اثر چريدن استخوانهايش پر مغز و چربى آن زياد شد.