كسب كردند. و در آخر پس از بيان فرقهاى ميان او، و طرف مقابلش و اثبات فضايل براى خود و رذايل براى وى، به نصيحت او پرداخته و او را از دو كار منع فرموده است:

الف- اين كه در وجود خود براى شيطان، بهره و نصيب قرار دهد، يعنى از هوا و هوس پيروى نكند.

(57354- 57343) ب- شيطان را در وجود خود راه ندهد، كنايه از آن كه تحت تأثير شيطان واقع نشود و باب وسوسه‌هاى وى را بر روى خود، باز نكند، اين كه حضرت، معاويه را از اين دو مطلب نهى فرموده است دليل بر آن است كه او در نفس خود براى شيطان بهره‌اى قرار داده و هم او را به خود راه داده بوده است، و اين نهى حضرت از باب توبيخ و سرزنش او، بر اين كارهاى ناروا بوده است. توفيق از خداست.