در اين امر فكر كرده و ديده است كه جايز نيست اين گروه با عظمت از مهاجرين و انصار و تابعان، كشته شوند در مقابل كشتن يك فردى كه بدعتهاى زيادى به وجود آورد كه همه مسلمانان او را در اين كارها سرزنش و نكوهش مى‌كردند، و بارها او را از اين اعمال زشت بازداشتند، و گوش نداد، پس اين امور باعث كشتن او شد، و حضرت نمى‌توانست اين گروه را به كسى تسليم كند كه از عثمان خونخواهى مى‌كند زيرا اين امر ضعف دين و از بين رفتن آن را در پى داشت، در آخر، سوگند ياد مى‌كند و معاويه را تهديد مى‌كند كه اگر دست از اين گمراهيش برندارد و از راههاى باطل به سوى جادّه مستقيم حقيقت نيايد همان مردمى كه او در طلب آنهاست به جستجوى او و مجازات كردنش برخواهند خاست.

كلمه يطلبونك،

در سخن امام (ع) محلا منصوب است و مفعول دوم فعل تعرف به معناى تعلم مى‌باشد، و دنباله سخنان آن حضرت، تهديد را كامل مى‌كند، كلمه زور به معناى ديدار كردن، مصدر است و ازين رو ضمير آن را در كلمه لقيانه مفرد آورده است، و نيز احتمال مى‌رود كه جمع زائر باشد يعنى ديدار كنندگان و مفرد آوردن ضمير به دليل مفرد بودن ظاهر لفظ مى‌باشد.

توفيق از خداست.